објект (м.)
И, се разбира, бев пријатно изненаден, кога дознав, дека овој највисок објект во градот го градат наши градежници.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Додека се спуштате од „Монпарнас“ кон „Сен Мишел“ и навлегувате во Латинскиот кварт, не се губи од пред погледот еден од највисоките објекти кој сега се гради пред железничката станица во Париз.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ете, одненадеж, гледаш дека си изградил убав и грандиозен објект, а за нас нема поголем награда за сите маки, за сиот труд. Така е и со Куплени Остров.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Пред нив езерото одблеснуваше на месечината, а црквата, дрвјата и другите објекти, во манастирот оцртуваа чудесни контури.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Покривите од манастирските објекти правеа чуден декор наоколу, а лисјата од дрвјата го оцртуваа својот црн хербариум под месечевото небо.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Описот кој не содржи критичко размислување за позицијата од која тој се артикулира не може да има други принципи освен интересот придружен со неанализираниот однос што истражувачот го има со тој објект. (Bourdieu, 1988, стр. 15) Отворената, нејасна, привремена и променлива природа на светот преку овие вистинитосни дискурси, се преведува во затворена, одредена, непроменлива и постојана.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Полковникот е одличен. Тој и досега би служел, но се повреди во експлозија на некој таен објект и од тоа време тој е молчелив и замислен.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Начинот за побивање на обвинувањето дека литературната теорија, или деконструкцијата, е „несвесна за општествената и историската реалност“ е инсистирањето дека „востановувањето на објектите од страна на дискурсот“ постојано спласнува, и дека „почитта кон реалноста“ (општествената и историската, астрофизичката, или кој и да е друг вид на реалност) е само почит кон минатиот јазик, минатите начини на опишување на она што „навистина“ се случува.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Овие размислувања го одведоа до оние димензии на искуството, кои му претходат на јазичното одделување на субјектот од објектот, на умот од телото.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Скулптурираната рака, како впрочем и секој уметнички објект, брзо пронајде свои промотери, свои филозофи, критичари, свои уметнички работилници.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Јас, вели Фихте (обидувајќи се да изврши универзален трансфер на Јас (16)) Сум ‘Субјект и објект во едно’ (17).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Го зел вообичаениот предмет и го поставил на тој начин што неговото употребено значење се губи под новиот наслов и новиот агол на набљудување - за тој објект создал нова идеја.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Секако, нема гаранција дека тој процес е секогаш непогрешлив, и дека интеракциите со објектот ќе бидат онакви какви биле очекувани.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Субјектот што се одразува во својот сопствен објект не може да има свест за процесот, инстанцата што ќе ги опфати и идентификува релатите мора да биде од повисок гносеолошки ред.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Сакаше да докаже дека всушност ниту нештата ниту луѓето не се потполни заробеници на своите имиња и дека не мора да значи дека, ако некоја личност или објект го променат името, тоа обврзно води и кон промена на нивната суштина.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Бидејќи се сметаат за сексуални објекти на општества со кои долго доминираше мажот, се сметаат за одговорни за судбината на мажот поради инцестот и копнежот меѓу членовите на семејството, што за возврат станува извор на сексуалната агресија на мажот. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 189
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Поаѓајќи од еротската желба упатена кон објектот на љубов, којашто го организира психичкото функционирање, сексуалниот однос доведува до празнење кое не се исцрпува само во полето на волевата туку и на автоматската моторика, која ја подразбира мазната мускулатура, ендокриниот и кардиоваскуларниот систем.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој избегнува лингвистички разграничувања, какви што се субјект/објект, ум /тело, ментално/ физичко, кога тие се применуваат да конструираат реалност во која телото се доживува како надворешност на битието, како што ги доживуваме машините кои ги користиме во секојдневниот живот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Наместо тоа тие еден сѐ поширок дел од своите животи го ставаат како легитимен објект на експертите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ќе можеме да живееме во мешана реалност, кадешто ќе ги гледаме реалните објекти како низ очила за сонце, а истовремено и куп виртуални објекти (тоа би можеле да го наречеме транспарентна реалност - заб. на прев.).
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
