нетокму (прил.)
Жените зад грб му се потсмеваа: - Женско петле. Малку како нетокму е.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Јон зел паурче ракија и излегол на чардакот. Пие ракија и вика, развикува. Сите да чујат. Да ме гледаат. Нетокму човек, извртен наопаку.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А и нетокму е човек кога само едно исто зборува, Се исто молиш и се за исто се молиш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Јован седна на клупата запали и рече: - Истресен си, Коста, и ми се чини нетокму си. - Ете, сега и луд ме направи...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„Нетокму народ. Луди и грди. И гнасни... Од гнасни погнасни“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога го избања во амамот и кога му ги виде приштовите под мишки, и уште кога овој не кажувајќи ни три чисти му се прикажа како нетокму, Марко веднаш побрза да ја оттурне помислата дека Мехмед-паша нарочно, поради некаква скриена одмазда, му го дал овој недугавко.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Миклош не ја знаеше приказната на Бошко, но иако тој не се правеше на нетокму, речиси преку ноќ побеле: тој засега се движеше слободно, склучуваше непречено пријателства низ градот, почнуваше да го учи новиот говор, но, слично на приказните од илјада и една ноќ, знаеше дека додека саатот не се намести и проработи, животот му е нему сигурен, сите ќе го пазат и сите ќе го чуваат, а после ќе биде она што е - роб за продавање.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Таа сега го гледаше како навистина изгубен и нетокму.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
