несериозен (прид.)
Во постмодерната ситуација во која што доаѓа до губење на авторитети, може да се забележи „своевидна ‘несериозност’ на поединецот“, уште повеќе, може да се зборува за еден механички непетрифициран поединец или за идиосинкратичноста на поединецот („за карактеристиката на поединецот да ѝ се измолкнува на шемата на идеологијата, да ја негира нејзината претстава за неговата пластичност“).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Гајле ми е што мислат дека сум несериозен. Пак наздравувам.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Бидејќи најсериозно мислев, а и сега мислам дека таа недоречена симпатија, или занес, дури и за самата Рајна и не беше ништо друго туку еден од нејзините безбројни каприци.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Би било несериозно причините да ги бараме во личноста на авторот, то ест надвор од книжевното дело: довербата просто мора да произлегува од текстот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Зарем не е несериозно времето да си го арчите во толку празни бладања“.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Имам сериозна задача. Морам да ја напишам таа несериозна рецензија.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Сите тие премногу сериозни пофалби, кои, од пречеста употреба, веќе звучат несериозно и излитено...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
(...) Да не мислиш на смртно сериозните теми (од психоанализа, дискриминација до екологија) третирани на лежерен, шегобиен, дури и навидум „несериозен“ начин?
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Затоа, токму затоа, сметам дека таквите укажувања што ми се упатуваат крајно се несериозни, а одлуката на Главниот штаб јас да не командувам со текот на операцијата, туку прв да го напуштам Грамос и да заминам за Вичо, во најмала рака, другари, е навредлива и потценувачка...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
