некни (прил.)
Ете некни ѓерданчето на Босилка ѝ загина; не е човечка глава да, човек умира и никому ништо, а ќерко, а не ти оти едно клопче ти загинало и да плачеш.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И јас некни зедов една полока, ама ич не чини пустинскиот, како слама е! (Ја вади кутијата и му ја подава).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Значи некни затоа беше ти тука, па мене ме маслосуаше, а?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нека ѝ рече оти тој човекот од Витолишча, шо бил некни тука, дојде — и ќе ѝ текне кој су: — А, а, а, ти, стари в'ку!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Е, кажи, де, кажи зошчо ме викна? — започна Крсте со посигурен глас од некни.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дедо Бошко, откако ѝ рече на снаата да свари кафе, му кажа на Лумана: - Те чекав уште неќна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но некни Бузо и неговите насила ни влегоа, испокршија сѐ и ни ги присвоија колибите...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од некни премногу се измени. Го потфатила истата болест на полјакот: по цела ноќ вооружен се врти околу куќата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
IV За она што неќни се случи кај колибите бргу се расчу низ селото.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Оваа матеница не е готова, - рече измеќарот. - Имам скисната од некни... Ако сакаш...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бојан мислеше на своите. Во градите уште од некни му се валкаше мала грутка неспокој, која, со одминувањето на деновите и со непрестајното пластење на снегот, нараснуваше, почнуваше дури и да боли.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На сиот глас на одморите им расправаат на децата како јас на Бала, ќерка му на соседот Лешо, сум ѝ купил некни на панаѓурот огледалце.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Ниту нему му треба вода како вода, велат, ниту црква како црква, ни светица како светица, туку нему му треба, велат некни во дуќанон на Чанета, ние да клекнеме, да му бациме рака, да му оддадеме почест, а тој да стане пратеник.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Рангел живна. - Како си од некни, госпожо? - праша тој со малку подбив во гласот.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Некни ми пиша другарка ми Ружа. Ептен е незадоволна со американската внатрешна политика.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
„Тина, ајде да седниме на една клупа... Тине, се сеќаваш кога ти кажвав некни за онаја кочијата шо се преврти во сокачето кај бакало кога бев по леб?
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
А некни еден ми умре. Печурка потпекол на жарче. Болката го изеде.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Толку сме, колку што изгинавме некни, вчера и денес... толку сме, колку сме сега плус тие, кои изгинаа за да не падне ридот, ама паднаа тие...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- А некни; во црквата во која ноќевавме го изгоревме олтарот и иконите и со тоа, ми се чини, како да изгоревме дел од душата на народецот.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
