недофатлив (прид.)
Го имаше тој поган поглед и додека се сврте кон масичката и за еден миг го опфати својот нож, чие што сечило проблеснуваше притаено на виделината, а не помисли ништо, ни додека почнаа да го чешкаат јаболкцата од прстите со онаа желба да го допре, да го дофати, тоа тивко живинче, што стоеше веднаш тука, а се чинеше како да е наеднаш многу оддалечено, недофатливо, беше еден ист впечаток како кога гледаш од опачината на двогледот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тој човек – тревка на старата фотографија, предаден на моментот и на себе си, како впрочем и сите тие непознати судбини, фатени во еден миг на својот, за мене недофатлив, живот, го засилија во мене чувството за неповторливоста на допирот, звукот, мислата.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Големата вода е недофатлива таа мора да е во срцето на човекот. Во неговиот сон.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Му се чинеше дека е сосем загубен во тој огромен и недофатлив свет, но одеднаш слушна викања а потоа одвај чујно брмчење на камиони.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
За нив сите знаеја, и христијаните и Турците, дека носат оружје со себе, дека се во дослух со горските самовили и духови и, воопшто, со дивината според чии недофатливи закони честопати и се однесуваа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тој излез е понекогаш недофатлив, понекогаш сосем едноставен, што воопшто не го нарушува задоволството во приказната, која за раскажувачот Хорацио ита бескрајно.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во секој случај состојбите се недофатливи.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тој е херој на безусловната љубов кон животните, бунтовник којшто ќе исчезне со козите во утробата на еден недофатлив рид.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Можно е да претставуваат прекрасни а сепак студени и недофатливи сексуални објекти: или, сѐ уште на естетско или интелектуално ниво, AUX MOTS EXQUIS би можело да се однесува на заводливата префинетост.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Фјодор веќе беше безнадежно недофатлив во своите желби и својот респект уперени навнатре.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
И самиот Друг постои само во тоа заобиколно и недофатливо движење на фаќање, заведување, пренесување на правото.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Младоста е оној недофатлив пладневен лет на бумбарот кој брмчеше низ твоите платна од жолтиот период, крај крушите паѓалки, над жолтите октоподи.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Убавото младешко лице на Мацола, налик на маска, е глатко, недофатливо, загадочно; распоредот на површините таа слика ја прави речиси апстрактна.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Една од најголемите пречки за запознавање на шизофреничарот претставува неговата чиста недофатливост: настраност, бизарност, опскурност во сѐ негово што може да се забележи. За ова постојат многу причини.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тој нестрпливо, упорно трубеше: низ бескрајниот, недофатлив простор полн магла неговата сирена го испраќаше својот повик, бараше одговор, очекуваше некој да ѝ се одзве.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Така е во често недофатливата човекова природа, душа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Сакам да ја калам волјата на возвишености, на непредвидливото и недофатливото, на крупни мисли, да одмавнувам на секојдневните кавги, во срцето да носам свечени двобои и пелерини.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Инаку зошто би ни нуделе нови законитости и рецепти секои неколку години не признавајќи дека пазарната економија е недофатлива, неподложна на правило, дека исклучокот е правило?
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не престануваше во неговата свест играта со недофатливоста, фаталноста, како облик на случајноста, признавајќи ја како единствено можно божество.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Се лизгаш низ сопствените раце, како јагула немирен, и за себе недофатлив И светот со тебе се лизга ко дете на тобоган, Привремено весело, сепак...повторливо, толку извесно просто неинтересно - се знае дека на крајот ќе падне она што паѓа од високо.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
