нацрта (св.)
Цртај цвеќиња. Ете, нацртај ми гулаб, и јас ќе ти ја дадам Снежана и седумте џуџуња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На исто таков начин се нацртани и нозете, само што тие раснат рамно со главата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Од едната страна беше нацртана детелина со четири лисја, од другата коњска поткова.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Нацртај партизанска ѕвезда. Како штамбил. - Готово? - Готово.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
- Уште ли не си го нацртала мачето?
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа така траело некаде до пред Илинденското востание, кога некој калуѓер нашол скриен пергамент на кој била нацртана статуата и испишани зборовите: „На први мај првиот изгрев на сонцето - каде што паѓа сенката од мојата глава - копај и ќе најдеш големо богатство...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Навистина убаво маче но прашајте ја Милка кој го нацртал. Твое ли е Милка? - запраша.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А ти не знаеш, мамо, колку многу работи имаше: многу нови згради, широки, улици, па разнобојни лимузини, црвени автобуси... Како ќе го нацртам сето тоа?
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
- Нацртај едно коковче! – вели Лидија и Зоки Поки пак црта. – Нацртај му и пиленце!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај му и коска! – предлага Лидија. – Нека се лаже Фигаро. Зоки нацртува и коска.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Нацртај го Фигаро! – вели Лидија. Зоки се завртува кон ѕидот и почнува да црта.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Тој час можеби сакав да избегам или да нацртам пред себе голем ѕид, но не го сторив ни едното ни другото туку најљубезно реков: - Еј, кроко, ситно око, ти носам ужина - “најубаво јадење за крокодилите“.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
А ѓавола некој би можел да го нацрта! Шилест е и поткренат на врвот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Можеби сакаше да ја нацрта својата сенка.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Во неа беа нацртани квадратчиња, стрелки, бројки и многу други за Трајчета непознати знаци.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Ни слон ни тигар не знаев да нацртам, или пак, можеби, и не сакав да га нацртам.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Хм, добро е, - реков. - Ќе го нацртам и јас. Стави го на средина.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Да, подобро ќе го нацртам. Не можам од памет...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- На онаа во која детето го нацртало цветот, па кога тој овенал и исчезнал, детето ја имало неговата убавина во своето блокче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
