напад (м.)
Во таков случај и Грците и Патријаршијата ќе ни се објават за непријатели на нашата народност и наш свет долг ќе ни биде да ги одбиеме сите грчки напади на нашата народност.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Нападите на Вестготите, Остготите, Хуните, Аварите, Антите, Словените, Србо-Хрватите, Бугарите на Византија се сменуваа еден по друг и поради таа причина византиските историчари зборуваат за сите тие народи, па и за Словените и Антите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
54. За таа борба меѓу христијани ние ја симнуваме од себе одговорноста на Грците и Патријаршијата, бидејќи ние во тој случај не напаѓаме, ами се браниме од туѓи напади.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Борците се вртеа еден околу друг, бараа слабо место за напад, диво стенкаа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Јадоа сватовите, пиеја, играа, фрлаа пушки пиштоли, изгореа петстотини ракети од разни бои, — и за напад, и за отстапување, и за примирје, — и веќе предзори едни си разотидоа, други капалдисаа и позаспаа околу трпезите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Клунот е одбрана или напад во нагонот за самоодржување. Острина, не и нож.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Некако стана и го избегна новиот напад. Така успеа отстрана да го начека противникот и да го фати со забите за врат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Разбра и која е субашицата во харемот на кадијата; кој е евнухот кај каданите, што прават и каде живеат тие, колкава е заштитата ноќно време таму, и сѐ што му требаше за еден напад.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Овој беше прв напад на нивната слобода, затоа тие не го предвидуваа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
За напад од Тиквешието требаше да се подигне скопскиот беглер-бег, a трето, кадијата се исплаши сам на своја глава да ја подига таа акција да не претрпи пак пораз кој може да го налути султанот та да настрада.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Крушево се готвеше за решителниот бој. Востаниците продолжуваа да ги одбиваат нападите на башибозуците и на кичевскиот гарнизон.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Аргир замолче. Наежен, гледаше откосо, како сардисан волк, чекајќи да види од каде ќе почне нападот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Сонцето беше извишено далеку над планините кога Бахтијар-паша ја доби веста за извршениот трет напад од башибозуците и за нивните големи загуби.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
И во потресниот ум се ројат планови како да го избегне нападот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ја бранеа добро границата, излегуваа на крај со италијанските напади во таа рана пролет, што опснежуваше, се гонеа по спиндилиите на Албанската граница во тој април, но наеднаш станаа свесни дека веднаш во нивниот тил се веќе германските тенкови и дека тие продолжувале сето време да бранат една земја, која била прегазена одамна пред тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нападот ќе го извршиме, се разбира, тајно.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Би можел кој сака и што сака да му направи, а тоа и натаму си останува исто: ни напади добивам, ни лежам в постела.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но бимбашијата дотрча и бргу ги дигна во напад.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На лединката „Чегревите нивчиња" каде што сонцето одвај пробиваше, седеа крај ладното кладенче војводите и го разгледуваа планот на нападот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Разбра сѐ што стана во дните по нападот, но не го сожали Мисирлијата, попот, даскалот и другите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
