налее (св.)
СТОЈАНКА: На здравје! (Ја исплакнува чашата неколку пати и пак налева.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Шумоли - в срце тага налева за црноземните робја, шумоли скришно за мртви поља за села и градови - гробја.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Извор вода извираше плодно поле наливаше - плодно поле род народи.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Скришум, кога го полнеше чанчето со вода, за да му го подаде на првиот бригадирец под насипот, Мече налеа вода и во својата направа.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бесконтролно, механички, безволно наливаше вино во чашите и пиеше. Пиеше...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Одговараше кратко на прашањата и брзаше да налее ракија и вино.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Му ја подигнуваше главата и му налеваше в уста блуткав топол чај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Овчарите ги оставија бравите и навртоа на пресопта да ги топат опинците во локвите и да си налеат вода.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И така: Доксим носи, а ние пиеме, се доливаме. Распашана команда.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сето е со кучешки загребини, некаде издраскано и одрано, а некаде со тиња, со налејано песочиште. 55
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Оди да налееш, викам зар може и вода да нема. - Ниедно време е, Јоне, вели, кај се оди сега? 242
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Меѓу нив, меѓу редовниците, постоеше договор, а него никој не смееше да го измени, онаа, на која ѝ дошол редот, да биде извикана од таа што налеала вода пред неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Речиси гледам како му се налеваат ножињата и рачињата, се познава мешето кај му е.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тој налеа малку кафе. Во заднината, две девојчиња си играа со коцки на килимот во дневната соба, под светлината на зелените светилки.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
- За срцево ти си нешто ново, нешто што налева радост, надеж.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- Ех, кукло, ти што ми го разубави животот, ми налеа среќа за вечни времиња, како ли се викаш?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Тој, откако си налеа од самоварот чај, продолжи: - Е, мои мили Балканци, во мигот не можев да утврдам во кремљското здание како дојде до моето испраќање во Гулаг.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Ги носи мајка ми, налеала малку света водица врз нив, а потоа и со водата и со каменчињата и со крстот нѐ врви еднопоедно сите деца, нѐ замива и нѐ разурочува.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Чауле зеде нова чаша со мастика и налеа во неа од водата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Им налеал на музичарите. Им наздравил.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
