нажали (св.)
Тупаници стиснаа силно; пред мртвиот вака клетва изрекоа една: - „Се колнам јас, јунаку, никогаш мајката твоја да не ја нажали Гега.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Девојчето се нажали, одвај ги задржа солзите и со малото дланче ми го рамнеше стутканото листенце.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
На Адем му се нажали за Катето и пишман се стори што му го натрапи со сила на овој едепц'з, ама сега беше доцна да може да ја исправи таа грешка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ај, стани Велико, си велам, нажали се барем за кравата оти таа напролет, ќе ни донесе млекце и ќе има со што да ги залажуваш децата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Дали ѝ се нажалило за Манол Форевски?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Малку ќе треба за да се нажалиш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми се нажали и отидов во штабот да молам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Често кога ќе го чуеше татка си да плаче како мало дете и да моли за ракија, нему срцето му се нажалуваше, солзи му идеа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога сѐ беше подготвено за тргнување на пат, баба толку се нажали што очите ѝ се насолзија. „А што ќе прави малечково без мене? Како ќе се снаоѓа?“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Баба беше готова да не отпатува, толку се нажали.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кате го крена црното кутре и си замина. Не бевме нажалени.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Од тоа таа ќе се нажали и ќе се насолзи, а мене ме болат солзите во нејзините очи.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
На мајка ми ѝ се нажалило, направила голем ризик, ја симнала тепсијата од глава и стомната со вода и клекнала до неа да ѝ го извади трнот.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ми се стори како дете фатено во грев. Ми се нажали.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
