навлече (св.)
По еден заод некој од рабониците го потсети на оној ден кога првпат навлече долги панталони.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сега знаев. И тој навлекува на себе комедијантска лушпа. Знаев: и тој сака нешто да скрие.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Митко се извлече од под јорганот, ги навлече влечките и ѕирна во кујната.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Добро, добро е, многу добро што успеав да го навлечам да се исповеда.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Ги навлече дебелите чевли, излезе од тремот, скокна и се закачи за ниската греда на таванот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Малку му беше шубе врз измиеното тело да ја навлече ќиросаната кошула, но друг излезе немаше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Го навлече кловновското лице и појде по светот. Тираните го сметаат за шут.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
По еден заод некој од работниците го потсети на оној ден кога првпат навлече долги панталони.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Си седи курназот, си чита, си пишува, навлекол влечки, мака нема.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
- Поголема казна од бога ќе навлечиш... - му рече. - Поголема од ова нема... - свика очаено Дејко.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Погледнав и видов: кутре - црно кутре. Сосем црно кутре. „Зошто го донесе кај мене? Пак ли да си навлечам некаква беља на глава!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ги навлекува чорапите - мрежасти, со шев по средината. Ги закопчува жабичките, а затскриениот Љубовник ѕирка, грицкајќи кикирики.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ме чуја никаквеците, го чуја мојот хуманитарен глас во прилог на слободата на изразувањето, но се правеа дека не ме чуја, дека јас наводно својот глас сум го кренал откако тие си ги навлекоа црните надгробни плочи. Тоа не е вистина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Некој ѕвони, „кој е па овој сега?“, го навлекува џемперот врз маицата, се искашлува, ја отвора вратата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Алхемичарите зборот „вел“ го употребувале во неговото оригинално антитетичко значење на прикривање (velum, завеса, вел) и откривање (revelare, откривање, симнување или повторно навлекување на завесата).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И ќе ги навлече своите момчешки зглобови, раце, прсти, во златните крилја и златниот восок.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во темните соби вчас ќе заиграа фантомски сенки, таму каде што завесите сѐ уште не беа навлечени.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ги навлече папучите и се шмугна во клозетот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Оттука тој минува!“ Ги зграпчија копјата со своите оклопени прсти, и ги заслепија коњите, навлекувајќи им ги визирите преку очите.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Пет дена остана заглавен во лифтот во времето кога многу беше навлечен на дрога, и претрпе делириум тременс кога патуваше на еден брод како слеп патник сокриен во еден куфер.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
