мурти (несв.)
Меките образи на дедото пламнуват како да си гите веѓи во тежок јазол, се мурти: - Ете, вели, - ние ве раѓаме, вие ни судите.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Капсула, трпелив човек, ги плетка долгите веѓи во тежок јазол, се мурти: - Ти си, дедо, без пушка.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја испиеме ли без муртење и роптање, верата од неговото вечно царство ни е отворена уште навечер.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Ги кинат и нервозно се муртат на црвените петокраки, не знаејќи што пишува под нив.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Молчете! - свика тетка Анѓа муртејќи ги веѓите.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ја зеде потоа секирата в рака, го погледна муртејќи се темнопепелавото небо, па се затрча по патеката што преку темната букова корија, низ која високо во гранките се провираше ветерот, оставајќи ги разнишаните гранки да крцкаат, да се удираат, да се тријат една од друга, создавајќи најразлични шумови, и се упати преку Гола Глава.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Одам, а времето само се мурти, не стои на една нога. Се топори да врне. Ќе ја пушти брадата од Свети Никола.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Мрмореше, се муртеше, тој осаменик и намќор навредата на потсмешливиот поглед ја чувствуваше сетилно, како удар или шлаканица.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
- Миличок, учи да се штедиш – ми вели Хорацио, додека ми го менува облогот – Енергијата ќе ти притреба за да засакаш кога сите меѓусебно ќе се мразат и убиваат, за да се насмевнеш кога сите ќе се муртат.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Муртењето на кучешката или мачешката муцка, со кое се нагрдуваат за да заплашат и да ја избркаат опасноста, едвај е поинакво од другите движења што ги прават.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Никој не се мурти, никој не коментира, сите сложно кимаат со главите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Пуштаат стомаци избегнувајќи ги скалите, јадат смрдливи сендвичи, пушат цигари, се муртат земајќи воздух при укањето на нечии нееманципирани потни жлезди.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
А кога неговите прсти ќе ја допрат мојата коса на оние квачки не им преостанува ништо освен љубоморно да се муртат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Си се зачленил?“ „Се зачленив, тато, нели ми рече дека сум жител на оваа населба и треба да придонесувам за менување на состојбите, а не само да критикувам и да се муртам.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
„Е, де, Нина, па ти веднаш се муртиш!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Мрмори, се мурти и тивко пцуе: Луѓето се како, како оси! Нека се ебат сите!
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
„Небото наместо да се расчистува, се мурти.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Цртежот му се фрлаше под нос на мајсторот кој го ставаше на мајсторското тезге, го проучуваше муртејќи го челото, потоа ја проверуваше издржливоста на дрвото и најпосле почнуваше со производството.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
