мистика (ж.)
Како вистински и доследен идеалист, тој сосема го укина дуализмот меѓу битието и мислењето, и на свој мистички и идеалистички начин го воспостави нивниот полн идентитет: и материјата на објективниот свет Хегел ја претвори во развоен процес на „светскиот разум“, чиишто категории вечно се движат по законите на една посебна логика.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Но да се пренесе вселената, објективниот свет, една реалност што постои надвор од човекот да се пренесе во него самиот единствено со мистиката на самоспознатиот дух, а оваа реалност да биде сметана и понатаму како прост привид, како обично олицетворение на логичките категории и „идеи на апсолутниот дух“, значеше и да биде „укинат“ апсолутниот дух, да се пренесе во друга состојба, да се објасни „духот“ со појавата на материјата, а законите на дијалектиката — со законите на развитокот, настанувањето и условите за неговото познавање од страна на човекот.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
Доколку повеќе идејата 27 на реваншот ги обзема духовите („Реванш, тоа е кралицата на Франција“, зборуваше Морас!), дотолку повеќе францускиот патриотизам ги вознесува „вечните брегови“ и запаѓа во мистиката на вкоренетоста.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Маслов кажува дека: „личностите коишто имаат врвни доживувања живеат во царството на битието, поезијата, естетиката, симболите, трансцеденцијата, мистичката, личната, неинституционалната религија и крајното доживување”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тоа е исто што и сатори во зен будизмот, мокша или самадхи во хиндуизмот, како и други мистички, пророчки и религиозни искуства на исток и на запад.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Езотеричната мистика на буквите на раната ориентална антика пред сѐ е (како и кинеската) теогностичка.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Таа објава, според традиционалната мистика, долго време остана скриена под велот на заборавените јазици - во египетските хиероглифи, меѓу келтските руна, во пергаментите на слабо познатите религии на Азија.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Беди, да го разбиеме овој хронолошки тек. Дали се чувствуваш како УМЕТНИК, со големи букви, или ти е блиска идејата за вештина, занает, или едноставно се работи за некаква мистика, предестинираност...
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Поезијата како мистичка контемплација претставува токму одчитување на таа „восочна плоча“ на стварноста.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
„Чувствувавме дека учествуваме во еден фасцинантен историски настан - првиот истражувачки проект кој во секојдневниот живот внесуваше експериментално предизвикани мистички искуства.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тогашната христијанска мистика, чија духовна длабочина и сила се вон секое сомневање, се служела со еротската метафорика.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Се сакаа себеси во улогата на страдалник со разорен црн дроб, но тие својата болка не ја претвораа во Љубовна мистика, во ноќни тажанки или во романтична акција.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Тука доаѓаме до централната тајна. Како што видовме, мистиката на Партијата, и пред сѐ на Внатрешната партија, зависи од двомислата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во ликовите на едно време. Мистиката на фотографиите, што во тие денови на детството оживуваа од атмосфера презаситена со чадот од цигарите и минатото што бликнало на семејните вечеринки, подоцна се обидував да ја рационализирам.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Имам мистички визии и космички вибрации Ален Гинзберг Благословувам постојано Благословувам Сѐ што е околу мене. (Предметите Ми ги одбројуваат часовите Додека ги разместувам по сеќавање)
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Уште од култната книга на Сузуки и Фром Зен будизам и психоанализа, се знае за стереотипот според кој запад го карактеризира прагматизмот, а исток неговата мистика, која е насочена самата кон себе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
