милост (ж.)
Затоа низ неговата уста се изли божјата благодат, како што кажал премудриот Соломон: во устата на премудриот влегува вдахновение, тој носи закон и милост на јазикот, со него ги врзува злословните усти на еретиците.
„Пофалба на нашиот татко и учител словенски Кирил Филозоф“
од Климент Охридски
(1754)
Знам, нечесно ќе е да почнам со играта овде, зашто со милост сте дошле.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
А мракот на смртта ја голтна без милост и таа фиданка бог што ја даде.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Стоејќи еднаш на куќа, ја видел жената му кај ги молзе кравите и од милост на убавите телиња слегол во двор и отишол до телињата да ги помилува ѓоа; арно ама кај го знаеше син му Велко оти штркот Силјан е татко му; Велко си имал едно стапче в раце, и видело оти телињата ги милувал Силјан со клунот, та и свикало на мајка си: „Мајко мори, види го штркот ќе ги јаде со клунот телињата!“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Таква мислост кон нашиот народен јазик треба да имаме и ние, ако сакаме да му останеме верни на духот на нашите предедовци.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Милоста кон народниот јазик е наш долг и наше право.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Штом си има место националниот сепаратизам, тогаш тој треба да се пројави во милоста кон сѐ што е народно и на прво место во милоста кон народниот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Костадин вели: „Сите момински адети и сите свадбени редови ги земам на себе, само милувам Симка без пари, без пазарлак да ми дојде. Од чиста милост...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
(На Костадина). Еј, побратиме!... За тебе е ова првина. Прва разделба од жена... Ќе заборавиш и на младост, и на милост, и на убавина!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КОСТАДИН: (По извесно двоумење). Не, не сакам жена за пари! Јас милувам, Симка од чиста милост да ми дојде, не за пари!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
МАРА: Во која туѓина беше ваша милост?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
МИТРЕ: Како ви беше на ваша милост името?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Во овој од богомолство пијан час сиротите беа великодушни. Ѝ делеа милост на Богородица.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Е, боже сполај ми ти на милоста твоа оти направи дел и за мене!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Секој гледаше да даде што може повеќе на манастирот и со тоа да добие милост и за себе и за своите блиски, та дури и арамијата Катар Ќаа му приложи на свети Илија седумдесет лири да го чува од вариите и потерите што го бркаа, со кои пари дедот Стале му го плати зографисувањето на Аврама Дичов од Тресонче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На селаните место за милост им беше само Бошко Манев, иако сега сите го знаеја дека е само јатак на Лумана и ништо друго.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Се ведна и помоли: - Милост, ефенди!
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Зар не се клањаат сите нивни слуги пред мене и бараат милост за своите господари?
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Ти благодариме на милоста, кади ефенди. Со сѐ срце ќе му помогнеме на нашиот падишах што сме вредни – одговори пак аџи Јане.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
