мижуркав (прид.)
На влажната калдрма беа фрлени чинки на мижуркави есенски светилки.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
5 Игри на емитирање и восприемање, кадешто фиктивните Едноста и Другоста ги прават единствените видливи нешта, нашата единствена “реалност” - во тие мижуркави траги, траси на комуникација, контакт, заплеткани јазолчиња без јадро...
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Ја здогледав светкавата палата, која на бледата месечева светлина личеше на мижуркава ламба, а потоа ги здогледав прозорците и балконите на кулата. 94.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ја здогледа светкавата палата која во бледата месечева светлина личеше на мижуркава ламба; ги здогледа и прозорците и балконите на кулата.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Ги имавме пред нас Марковите кули, извишени навистина како кули, додека под нив градот се тестеше во првиот мрак, палејќи ги мижуркавите светла како кандила на провев.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Легнат на грб се обидував во отсјајот на мижуркавата светлина на канделабрите од улицата да откраднам искра од нејзините очи за да можам во играта, која не смеев и не сакав да ја одлагам, да бидам свој онолку колку што таа ме познаваше. Попусто трагав по таа искра.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
- На мижуркавата светлина откај кандилото сами двајца си поткаснаа.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
