мери (несв.)
А при тоа да го цениме своето работење не по надворешниот негов вид, а по неговата вредност, а цената на трудот се мери со потребните за него сили.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
По степенот на развивањето на науката и литературата кај еден народ се мери неговата култура и по нив се делат народите: на културни и некултурни; културните народи владеат, а некултурните робуваат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако секој ден така мериш, ни кошула на грбот не ќе ми остане, камо ли нешто да спечалам. Не си за мера. Ти си, Зафире, повеќе за аргатска работа
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Еј, еј! Стој, стој! Што мислиш ти? Така ли се мери?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Работат молчешкум. Зафир мери тесто, а друг, оформено во лебови, го реди на штиците. Наскоро доаѓа чорбаџи Аранѓел).
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
На кантар студен со туч го мерат а можат ли да го измерат, нашиов тутун - нашава мака нашава солена пот!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Денот ли дојде тој да се мери - мерка му нема, а в градите длаби без да се запре, без дно да најде не тага а клетва, и во очите матни и не сакајќи сама се дига фуријата.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Некако чудно, како виновник, се чувствував пред Пенча додека потсмешливо ме мереше со ајдучките очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ме мереше со немирните очи и размислуваше, секако, што да ми прави за да ја покаже својата сила пред Ана.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ќе се овршат и ќе се мери житото, та ќе се најде средниот принос од сноп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Влајко Лазев, Мало, Чолакот и Сребрин им советуваа на веачите да не брзаат, да остане мерењето за утре, за да можат ноќеска да спијат по некое и друго кило, ама Сулиман ага, и тој чивчија по занает со чифликот во Лагот, многу убаво ги знаеше сите марифети оти тој самиот им ги правеше на спаиите, па им даде зорт: довечера да биде мерено житото.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дувна порекот долу. Војковец и бргу, бргу се извеаја купиштата, та имаше време да се мерат довечерта.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа колоната несигурно одеше и со крваво око го мереше камењарот, сивата свирка на нероденоста, пустошта и голотијата.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но тој лежеше со раширени раце како да си го мери гробот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Дрско, со подзамижани очи, ѝ ги мерам недоразвиените гради.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие не беа привлечни и не изгледаа разумни, само нељубезно го мереа долгиот темен тил на оној што одеше крај колоната и до болка ги стискаа вилиците, ги покажуваа забите, запенуваа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И се истави еден чекор назад уживајќи во збунетоста на другарот, во неодредениот поглед со кој тој ја мери старицата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Аршинот со кој таа се мереше, беше во рацете на газдите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Каква болка може да носи рибата под студените перки. „Момче“, суво воздивна без љубопитност мерејќи ги неговите широки раменици. „Читајте ги Давидовите псалми и не додевајте ми веќе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Таа пак добро мереше кој од нив колку тежи и колку може да даде за училиштето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
