Мариово (име.)
Оти, не за бадијала мариовките велат „разбој — разбола", а „вурка прошетка".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во неговата придружба имаше некој и друг што за првпат одеа во Мариово.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За кого мислиш? Мене ми се чини баре во наше Мариово нема лоши луѓе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тој беше лично до нашиот падишах и од него донесе свето решение разбојниците во Мариово да се фатат или поништат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Целта си ја постигнаа – станаа бегови на Мариово, та на некаква одмазда и не помислуваа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Тој веќе се виде во положбата бег на Мариово и господар над сета таа раја, та се породи во неговата глава една егоистичка мисла, но и благородна – спасителна барем за децата, жените и старците.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Барем Мариово ќе ни биде сигурно кога ќе дојде до борба.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Многу старци и старици се пренесоа во далечното минато и почнаа да тврдат дека овој ќе биде Крали Марко, кој преспал петстотини години во некоја пештера по Мариово, каде, кога влегол ја закачил сабјата во стената, која сега сама паднала, го разбудила и му рекла дека дојде времето кога треба да му одмазди на Турците за нивните зулуми.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А Смечот веќе сите го знаеја, бидејќи оттаде дојдоа во Мариово.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Еден викенд отидовме во Маврово ние петте. Каква прекрасна дружина!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Имаш право – реков, а си помислив – Охрид е полн со млади, со живост, со кафулиња, со забава, плажи, дискотеки, а Маврово... – и ми се стегна малку срцето, но во истиот миг го слушнав неговиот глас, кој некако, не знам како, почнав сѐ почесто да го наслушнувам: - Не биди како оние што секогаш мислат дека е подобро на некое друго место, на секое друго на кое што не се тие.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Ама затоа ти водиш во „бутање” – се смееше татко ми. – Паметиш лани, кога овде, во Маврово, повраќаше од што се прејаде? – А ти Огне, паметиш кога зимоска, од седум дена, од пуста мрза само еднаш отиде на скијање?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ај што го смета татко ми, демек дедо ѝ, за будала; ама и мене, што сум зела маж генерал без војска, нареден со ордени на градите и со прави бразди на мозокот, кого ако го прашаш за Крива Паланка ќе ти го покрие со палецот цело Мариово, а кога ќе му го побараш Мртво Море од Арабискиот Полуостров ќе направи мрвка за под ноктот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Маврово го сакавме и двајцата. Нашата мала викендичка, целата од дрво, се наоѓа на работ од шумата.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
