ликовно (ср.)
Сликата во поезијата Според Мандељштам некои поети имаат звучно доживување на светот, некои ликовно.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Барокната свеченост по повод човечкото преминување во непознатото обележана е со споменични градби или ликовно јасни симболи на предмети како некакви амблеми на протагонистите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Влатко немаше време да се вклучи во разговорот на родителите: се повлече во својата соба да ги напише домашните задачи, да ги повтори лекциите за петте часа - а шестиот ќе е ликовно - треба само да се подготват блокот и приборот. ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Со сето свое битие посака да е таму, во тој прекрасен пејсаж, да, така велеше професорот по ликовно: - Пејсажот треба да го почувствувате, па дури потоа треба да го излеете во акварел...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Прстот на сликарот го посочува токму правецот на таа патека, ликовно предадена во вид на скала од јаже, какви што има на лаѓите.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Па така, кога учителот по ликовно образование ќе почнеше да ги прегледува, секогаш наидуваше на идентични цртежи кај различни ученици.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Во училиштето и на факултетот наставниците не беа платени за таква работа затоа, освен учителот по ликовно воспитување што сакаше да ме насочи после осмо одделение да кинисам да го изучувам сликарскиот занает, другите се однесуваа како туѓинци во Казабланка.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
