лес (м.)
ФРОСА: (крстејќи се). Со здравје да си оди, со лес да си го помине патот. Со лес и со чест да си спечали.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
В плоден лес сив молчелив камен зреел вишнеел корен остер нож да чува за црнините.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
В плоден лес камен рожба да е да зрее и црно нешто да го покрива и цут на гранки и нож по тоа да вишне на врв на ножот птица да починува без тебе.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Друго е машка рака. Тие кастрат, како праз да сечат, со лес.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На луѓето пак, како на вистински кучкини синови, им успева, како во забава, како во игра, со лес, да ме држат не со нив, на нивно рамниште, туку на растојание, и да остават нивните осила да ги осетам од подалеку.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Оди ми сега со здравје, ќерко, и господ лес да ти даде при породувањето”.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да кажат - сполај Богородице, Свети Илија, Свети Никола, Свети Димитрија и загледани во нив со лес да здивнат и да таксат и пак да се молат и да чекаат, да се надеваат.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
