лекува (несв.)
- А ти придржи го за раце, ми пречи да го лекувам. Од каде сте вие?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Секој човек си има по некоа мана и по некоа болка, токо нека се живи пријатели, има болести, има и лекови. Ако к'смет ќе а лекуаме таа болес ваа вечер.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Одамна веќе беше ја наметнал црната риза и капа, се „подвизава“ заедно со сите негови „братија во Христа“; беше најмал брат и најпослушен, после дојдоа помали од него, а тој стана „ас'л калуѓер"; ги научи сите молитви напамет, дури и тие што „лекуваа“ најтешки болести.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И да размислувам: дали влажната белина на пролетните јаболкници го лекува очите и дали росата може да го изгасне врелиот пепел во човечкото грло.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги слушав, брате Јоване и се лекував. Знаеше: не се излекува.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Посува и поковчеста отколку што ја знаеше потсетуваше на стара и строга мома од литературата на деветнаесеттиот век и беше вистинско чудо зошто не креска кога говори туку има мек и по малку тажен глас натопен со збунетост. „Вистина е“, му рече. „Јован е на лекување.“ Отец Симеон се наведна гмечејќи ја допушената цигара со врвот на својот чевол.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Веќе долго време го лекуваат од беснило.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Го лекувале, прашоци во забот му дувале, на грб го легнувале и самите се превртувале.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Потоа мајка му на Димче ја пренесоа в болница на лекување.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И најпосле ќе се прашуваш што бараат тие луѓе во нашава планина, што ќе лекува тој доктур, што ќе мери тој инжилер?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Знам сѐ: која тревка како се вика, каде расте, кога расцутува, што лекува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Знаеше како треба. Така го лекуваше мајка му од настинка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Утредента сите тројца ги јавнаа коњите, и бргу бргу отидоа да се лекуваат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Трајко и Куле го зедоа Бошевото магаре и приквечер Трајко го однесе Адема дома и му го растовари на Муарема пред кулата, за да го лекува анката две три недели.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во прво време не сакаа да кажат, ама кога докторот им рече дека нема да ги лекува ако не му кажат, Салија му ја исприкажа вистината, а докторчето се насмеа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Мора да има лек, мора да има спас, викаше избезумено Маруш и започна сам да го лекува и да му бара спас на Висар.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Таа тажна вистина најгрубо и ја кажал еден познат лекар, велејќи и дека е непотребно сето тоа лекување, бидејќи нејзиниот недостаток, поради кој не може да има деца е уште од нејзиното раѓање и не може да се отстрани со никакви лекарства.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Бањите лекуваат и криви и сакати, ревматичари и болни од други видови заболувања.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Болниот мора за лекување и рекреација да излегува надвор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, таа сѐ уште не се чувствува добро и води борба со француското социјално осигурување да ја вратат во болница, да продолжат да ја лекуваат и да ѝ овозможат да го школува својот син.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
