лаф (м.)
АНЃЕЛЕ: Како било тоа, не е тоа лаф! (Бара и понатаму и вади пред себе еден чифт женски чевли, еден златен прстен и еден чифт женски копринени чорапи.)
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ајде, кажи му на побратимот шо ќе му кажиш, пак он утре рано нека а намачка преку рид, утревечер пак нека дојде со абер, а ти спремај си тоа парталочките, појди му и заживеј си како човек, шо се вели лавот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Лав, муабет, си го кажа алот! Бабата Бисера беше стара вештица.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Отаде одовде, а нашол коконата и, лав муабет, a дотерал донекаде работата.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Убав ти е лафот, бег, убав.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
14. УБИВАЈ СО ЛАФ, А НЕ СО ПУШКА - тоа ли е тринаесеттата заповед за денес, ги шири некој рацете божем да те гушка, а гледаш: ти го плете надгробниот венец...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Долу, кај Црна, се осамна и Митра веќе заборави оти живееше толку време во Мариово. Co лав, со муабет, со смеа и шака вечерта пристигнаа во Прилеп и кондисаа кај Биковите на ан.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Шо е тоа лаф не слушање, бег! — со најголема понизност одговори Трајко и зачека што ќе рече понатаму бегот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Триењето, топлите чаеви и мајчинските лафови, полека ја враќаат Пелагија во Пелагија.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Се стајува некое време, неја вражи устата и од неа не излегуваат нејзините лафови.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Петра благо се насмевна сакајќи без лафови да ѝ каже дека знае што врти во главата, оти малку или многу, сите знаеја, таа тоа гласно го изговори на гаковската станица, дека врзала семка од Доне во мешето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Ги зел, а тие ни лаф. Такво било времето И пулувинта да и зевше ништо не ки речикме!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Роса од радост не може да исфрла лафови, само климнува. Очите ѝ се полни со солзи.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Господи, си помислува Пелагија, колку малку лафа, а цела приказна!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Нема ни лаф, ни муабет, кога стариот ќе реши.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Не ја одминавме во муабетот и млечната криза (тогаш мене ми пролета низ глава прашањето од што ќе се прават млечни чоколада ако кризата потрае подолго и баш тогаш ти се откри на левото рамо прерамката, боја чоколадна), скршивме и по некој лаф за здравјето и доброто расположение на нашите заеднички пријатели.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Седнавме до нив на масата затоа што веќе немаше друга слободна и заподенавме „хм-хм“ муабет, ама овие си се најдоа по кавадаречки и лафот веднаш стана божем 100 години се познаваат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Свекрвата ја прашува невестата првиот ден во новиот дом, по долго молчење најпосле и таа да каже голем лаф. Таа мислела, мислела и на крајот извикала: Крава!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
