крчма (ж.)
Кога слушна дедот Петко дека од една лира нагоре што ќе земат ќе ги делат, го зајаде левата рака, и си помисли: „Аха! Ќе ве сошиа јас вечер обата, и тебе и Ила", и влегоа во Младеновата крчма.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во крчмата се пластеше млака, нејасна тага, ползеше по голите маси, ги начнувше луѓето.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Смешна помпезност, мислеше. Пијам за некаков роденден! Како секој ден во војнава. Крчма, болница, крчма.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тагата сѐ повеќе се таложеше во крчмата. Секој поинаку беше начнат од неа.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Во крчмата останаа неколку недопиени чаши и сурова, стовековна тага.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се бореше ноќе и по една таква ноќ изгасна в крчма заедно со западното сонце.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Те барав цело попладне по крчмите.“ „Ме бараше да го продолжиме роденденот?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Како да се ловеше: бараше некаква оправданост за да остане во овој град со најтемни и најзли крчми на светот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
8. Три дни Отец Симеон пиеше како носач на парите на браќата и обземен од некои чувства, како да не беше тој оној Отец Симеон од некогашните крчми, сакаше некому да му каже сѐ што мисли и сѐ што знае за себе и за животот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И рече: Оче Симеоне, од кај ќе почнеме сега, вака без место на жолтиот Нојов кораб со пијано кормило? * Почна како што заврши еднаш, одамна, пред аџилакот во смоларата - згрчен и в крчма, помеѓу дождалците неподвижни и невесели зарад неговата бескрвност и крв во очите.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Само в крчма се опушта, па се загрева однатре и се растопуваат стегите што го држат во замолченост.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сега татко му сигурно ќе сврати по оној осамотен сокак па ќе фати накај крчмата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И Арсо скршнува во другиот сокак. Тој сокак не оди на крчма туку на друго место. Таму живее учителот. Со него останува повеќе.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но и тој беше слуга и роб на Ал-Шариовци, кои им „направија себап" та им отворија и крчма, и фурна, та дури и грозје, јаболка, круши, гошерки им носеа во таа пустелија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Поправо да пие пред крчмата или да шеретува со жените во бараката.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Машките повеќе од половина останаа пред крчмата и наседнаа по камењето, држејќи секој по едно ковенце од дваесет и пет драма ракија.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но, мирно кафеанче, мирна крчма - никаде.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ќепенците од крчмите мирисаат колку на вино, толку на бира, уште повеќе на печено месо.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И наеднаш водичот ја крева раката свртувајќи им го вниманието како да крева меч: „И во тој убав и безгрижен живот, некој од луѓето во крчмите свикал: Погледнете, луѓе...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Шетаат низ урнатините и водичот им покажува и објаснува: „Ова е главниот плоштад - Форум, ова се киповите на Јупитер, Јунона и Минерва; овдека се остатоците од храмот на Аполо, овде пазарот, градските бањи, а ваму крај брегот на рекава, театрите и големиот амфитеатар на кој присуствувале и по дваесет и пет илјади гледачи за да ги гледаат борбите на гладијаторите; на оваа страна имало убави куќи и вили меѓу кои се истакнувала вилата на Цицерон; по должината на оваа улица биле крчмите во кои се пиело и веселело...“
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
