круниса (св.)
А права љубов, искрена љубов треба да се круниса со венец.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Еднаш ми рекоа дека ќе ме крунисаат за цар на автономна Македонија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Царот Душан дури и се крунисал овде, крај мостов, за да го остави својот печат. Што мислел тој?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
А и кулата за градскиот саат, која беше довршена и го доби на врвот саатот довлечкан од Сигет, ги крунисуваше тие дела за гордост и пофалба.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Не, јас паметам, што ми раскажувале, првата држава била уште во илјадаичетиринаесетата година, Маекдонија со својот цар Самиол, кого не сакале да го крунисаат од Цариграда.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Овој шопинг поход требаше да се круниса со следново: најмалку две кила кафе.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Тогашниот Врховен Патриарх несакал да го круниса, па го крунисал Папата Григор петти. –зборуваше запалено баба ми - потоа сме ја имале Охридската Патријаршија.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Во таа борба победата ја извојувал Антигон II Гонат, кој во македонската престолнина Пела бил крунисан за цар во 277 г.пне.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
На 16 април 1346 во Скопје бил крунисан за цар.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Царската круна ја примил од српскиот патријарх Јоаникие, трновскиот патријарх Симеон и охридскиот архиепископ Никола. По крунисувањето ги освоил Епир и Тесалија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Ноќта беше сведок на повторното крунисување на љубовта.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Реши по било која цена своето истражување да го круниса со успех.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Гранки фрливме врз нив ветените за крунисување пред олтар... врз гранките земја крвава и ја притегнавме со крш - камења ко вечен запис што во времињата сегашни и идни ќе ги мијат дождови и ветрој ќе ги сушат, ќе ги топлат воздишки и во бели зори ќе болснуваат ко бисер што болснува на гради момини...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
