кренат (прид.)
Му мавтаме и ние со кренати раце.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Се колнеме! - свикавме со кренати раце.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Ја, - присторе и го крена пагурчето.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Стрела беше крај него, со крената глава, спрчнати уши, споделувајќи ја со својот господар неизвесноста и безнадежноста на чекањето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Најстариот меѓу нив, Симон Наконтик, со чувство дека е најповикан да ја мери правдата, веќе стоел со крената глава помеѓу пркосниците.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во десната рака, високо крената пред него, држеше клучеви и со нив ѕвечкаше.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Марија „крената на облак“ е Богородица на Вознесението и, навистина, како во традиционалните иконографии поврзани со Вознесението на блажената Девица Марија, „Големото Стакло“ е поделено на два дела, земен и небески: на горната половина, облакот со трите квадрати (облакот на Светото Тројство), ја прифаќа “mariee” или “Marie”; на долната половина паралелопипедот во перспектива (во средината се наоѓа Марија која се вознесува), потсетува на празен саркофаг од сцената „Вознесението на Марија“, околу кој се собираат сите присутни.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сто школски табли се испишани за време на Бојсовото четиринеделно предавање (8 часа дневно) за време на Лондонската ICA изложба „Уметноста во општеството - општеството во уметноста”, - се изложени врз голема крената дрвена платформа.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ја држеше ламбата високо крената, за да ја осветли целата соба и во топлата нејасна светлина местото изгледаше необично привлечно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше тоа еден вид игра. Тие се држеа за раце кренати високо за да те пропуштат да поминеш и кога ќе стигнеа до „еве еден џелат да ти го скине вратот“ ги спуштаа рацете и те запираа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Васко со неверица влезе во колата и со едната нога надвор, го стартува моторот втренчено гледајќи од зад кренатата хауба на моторот.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Но тој идеше со онаа крената глава, а јас уште пред да зборнам ја чувствував сета несигурност на својот глас, како веќе да си го слушам: јас се плашев од онаа наша проклета интонација што се танчи опасно при крајот, па ќе излезе некако смешно, плачно, питачки, кога ќе му речам: „господине!“
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Карев го водеше состанокот. Со крената глава, издадена остра брада напред, викаше давајќи упатства за дејствување.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
МАТЕЈ: Кога ќе седнев дома со кренати нозе татко ми ме учеше „Немој, не си в кафеана“. Кога ќе седнев така в кафеана, велеше „Немој, не си дома”.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Нејзината високо крената рака ги запираше возилата кога поминуваше улица и го покриваше додека спие.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
