контејнер (м.)
Видов ѕидови кои плачат за мурали, пајаци - мршојади, контејнери напатени.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Последниот од последните оџачари скопски, меѓу два семафора – брзински расисти, меѓу два контејнера – ѓубрефрлачи...
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Се сеќаваше на долгите попладниња што ги минуваше со други деца претурајќи по контејнерите и по купиштата смет, пребирајќи лисја од зелка, лушпи од компири, понекогаш дури и суви корки леб од кои потоа внимателно ја гребеа нечистотијата; и чекајќи да поминат камионите што одеа по одредени маршрути, за кои се знаеше дека превезуваа сточна храна и од кои, кога ќе потскокнеа на тумбите од патот, понекогаш испаѓаше по некое парче маслена погача за стока.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога доцна попладнето се подготвуваа да си заминат еколозите одеа од група до група и советуваа - сиот отпад да се прибере и во ќеси да се однесе дома, зошто на теренот немаше ниту канта, ниту контејнер.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
И понатаму - Градот плива во смет: валкани улици на кои се пластат слоеви од прав, фонтани што се претворени во кошници за отпадоци, зелени површини на кои од паднатото лисје и разновидните отпадоци зеленилото воопшто не се забележува, руинирани контејнери околу кои се таложи сметот, хаварисани возила - оставени како старо железо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А од левата страна имаше истакнато грди фотоси исечени од весници и списанија - превртени контејнери, расфрлен смет , околу кучиња и мачки бездомници, диви депонии, запустени дворови.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
А оние запалиле контејнер! - Праисторија. - Мизерија. - Ни трошка трпение. - Неодговорност.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Ланецот на исхрана е прекинат со недостатокот на контејнери и купови ѓубре што се требат у ситните саати.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Не знам дали нема ѓубре зашто нема контејнери или е обратно.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
„Ако случајно го побараат, ќе им најдам друго“, си рече најпосле, тресејќи ја во контејнер големата црна ќеса, и завршувајќи ја втората смена.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Беше собиралиште на маалските пијандури, коцкари и од контејнер извадени швалери, како попатна станица, во отприлика 5-от круг на Дантеовиот пекол.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Веќе имам забележано, и тоа од поодамна, дека ваквото мое однесување ми помага на грижите да гледам како на отпадок што можеме со другото ѓубре да го натрупаме во најлонска кеса и да го фрлиме во контејнерот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
За разлика од бомбата наменета за гимназијалците, во меѓуетничкиот конфликт на почетокот од милениумот, оваа бомба не остави последици од типот на починат просјак (кој скапо го плати пребарувањето по училишниот контејнер) и осакатена продавачка (која малку поевтино ја плати близината на пренхранбената продавница до училиштето).
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Во тој момент налетаа двајца цигани со мотор на три тркала и го запоседнаа преполниот контејнер.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Во новово време се згоди во едно претпријатие да одработам цели десет години ама правилата на животот се сменија и веќе одамна никому не му се подарува никаков часовник што секако е една од причините некои луѓе сѐ повеќе да се чувствуваат изгубени во времето а нивните души да скапуваат во контејнерите.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Ај да се допрашуваат, ама и севезден да ги пропагираат латинските поговорки: сѐ што имам со себе, ова бале со мало црвено веленце, се наоѓа ноќум за зглавје на жешкиот асфалт, ова пластично дволитарско шише од цоца-цола лигхт најдено пред контејнер, штоако сум бездомник – знам дека гладен може, ама жеден не може.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Сите капаци завршија во контејнер.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
