клати (несв.)
Тој ги гледаше едно време, клатејќи глава, а после ги запраша со строг глас: – Што правите бре тука!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кавгаџиите гледаа со закрвавени очи во агентот а тој го збираше челото во густи ситни брчки и држејќи ја раката во задниот џеб на панталоните стегнати во тврди тесни чизми ја клатеше ќелавата глава, тогаш покриена со сламен шешир.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Крај напукнатиот прозорец се потпираше на крцкав стол старецот и збунето се клатеше. - Влези, ако не се срамиш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Човекот се клати пред коњот. Само понекогаш ќе се заврти наведнат за да ги види зад колата босите нозе и ќе воздивне. Не од тага. Од замор, од тежина на жегата. И пак продолжува да размислува.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Само големиот часовник на ѕидот од кујната рамнодушно го клатеше своето клатно лево-десно и чукаше: тика-така, тика-така...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Стана и, клатејќи се пијано, отиде во соседниот кауш.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Чекореше по Глигор. Неговиот широк грб се клатеше де налево де надесно, на три чекори пред него.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
14. ДАЈ МУ МИЛОСТИЊА НА СИРОМАВ АКО Е САКАТ - а не ако главата ко трска ја клати.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Горе на врвот веќе ја имаше ставено оската на која требаше да се клати камбаната и ја имаше испомачкано со катран.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
4. Каде што беше црвчето сега се клати рипче а јас не сум маѓепсник.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Завиваше во собите, и вратите се клатеа деноноќно.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Му завидував на висулчето од жад што се клатеше меѓу нејзините гради и тоа ѝ го реков.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Кој ја контролира сегашноста, го контролира минатото“, рече О'Брајан бавно, клатејќи потврдно со главата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Зарем постоела некоја штета од тоа што си ги клател нозете на палубата место да ѕемнеш под студената земја“?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Таа ме кара, а дволичниот Чико гледа некаде неопределено преку прозорецот, клатејќи се на листот од фикусот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Бевме толку убаво расположени што по улица одевме гласно кикотејќи се како луди на брашно, се клатевме и секој час се удиравме еден во друг.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ветер гони, ветер ќе фати. И овој пат празнина ќе клати.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Додека ја слушаше, а не ја дослушуваше жената како ѝ зборува, Горда гледаше во детето - годиначе, тоа си играше на подот од кујната, седнато па стркалано, уште сакаше повеќе да лази одошто да оди, клатејќи се на ножињата како пајче.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Баба Нада продолжи да гледа во ситното мозолче на раката. Клатеше со главата лево-десно.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Главата на Даниел млитаво се клатеше, како да беше ја изгубил контролата на вратните мускули.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
