кивавица (ж.)
Полека-лека си легнавме на клупите, си ги испруживме ножулињата од клупа до клупа. Сонот како кивавица се ширеше.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ретко кога сум била волку настината, долготрајно со ангина и кивавица.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Единствено што можете е одненадеж да слушнете, на ист начин како кога имате кивавица, тогаш можете само ненадејно да кивнете.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
На Петра ѝ се навираат очите, чиниш извор ќе џвркне, ама пред да потечат солзите ги покрива со прегачот и ги забришува, да не видат внучињата, како да е од некоја настинка, кивавица, и сосила кивнува неколку пати.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Неговото око имаше сјај, но не се погодуваше веднаш, дали е тоа сјајот од нападната кивавица, или од неговата следна намера, која тој ја беше испланирал најверојатно уште при своето доаѓање, а сега очекуваше да ја изведе како вистинска претстава.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
14 ДЕКЕМВРИ. Врне. Дојде еден што го фаќа кивавица кога ќе види убава жена.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
