исток (м.)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Српската пропаганда е раширена низ цела Македонија без Костурско, Серско, Петричко, Драмско, т.е. без крајниот југ и крајниот исток.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И вистина дијалектот велешко-прилепско-битолско-охридски е јатката на македонскиот јазик, зашто на запад од него е дебарскиот (рока), на југ – костурскиот (ронка), на исток – источниот или солунскиот (р’ка) и на север – скопскиот или северниот (рука).
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од кај исток се распука модрината на ноќта и небото прво зарудеа во црвени пламења, а после од некаде зад планината изрони и усвитеното коло на сонцето, кога бегалците избија на прашниот белузлав пат што се извиваше како змија по грбот на планината.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Рано е утро, - зора се зори, на исток небо ко оган гори, - зора се зори ...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Од исток во широчината безизразно гледаат со матни, напукнати или со весник излепени прозорци, низа збиени и од земја никнати куќарки; на запад - гнил, накривен плот зад кој се наѕира темно- црвен оџак; од југ - слеп ѕид на него чуден цртеж со креда; голем круг со две дебели бели точки, под нив водорамна црта.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Чардакот на Сукаловци е токму карши сонце — право на исток.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Мошне брзо ќе сум вечен во вечниот ден. Со избистрени очи погледнувам кон исток.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Реферира везирот уште за сума писма од полководците на исток и на запад по средоземноморските брегови од каде што идеа само поволни извештаи – од победи кон победи и најпосле, со извесно потценување, правејќи гримаси како за нешто безначајно, изусти: – Еве, милостиви господару, и една ситна работа, ако ми дозволиш да ти доложам.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Роден во Мека и Медина, исламот се прошири до Вавилонија на исток, до Алжир и Тунис на запад, па дури и до Виена на север.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
На исток денот се распукнуваше во бакарен сјај.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
На исток висеше сочниот портокал на деницата Месецот, како малечко рисче, спитомен и милкав, стоеше со притиснато лице на самиот раб од шумата, готов секој момент да капне зад неа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дури таа претресуваше и одеше од местото, каде што беше заробен пленикот на запад, Гоце со пленикот беше на исток.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Од исток сонцето го капело со своите златни зраци.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Зората се зазоруваше. Небото на исток гореше како во пламен.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Од исток дувна тих ветрец. Гората зашумоле... Реката Сатеска гргореше.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Тие што се спасија се преселија многу на исток А откако имаа деца и нив ги поведоа на исток Зашто оттаму доаѓаше знак дека уште натаму е сонцето.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Ти излезе од Исток, но, никогаш не зајде, Сите згаснаа - Само светлината во тебе гори.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Патуваме кон исток. Покрај прозорецот на автомобилот протрчуваат стотици села, ридови, дрвја.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
— Да се аскер, не се аскер. Сигурно некој башибозук од Џемаилбег од Агларци, — им проговори на другарите и сакаше да даде заповед на војводите да ги соберат четниците и да се истават повнатре во гората дури да фати мракот, па потоа да се влечкаат некако кон исток.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
