интервју (ср.)
6 На претпоставката на Митрев директен, потврден одговор дава самиот Живко Чинго во едно интервју: „Уште од најраното детство имав можност од устата на татко ми кој во месноста важеше за еден од најдобрите раскажувачи и пејачи, да чујам огромен број приказни, потоа секакви кажувања за „животиштето“.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Татко му, народниот херој, во својата работна соба, опкружен со томови од сопствените мемоари, дава интервју за вечерашниот дневник.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ова уште повеќе доаѓа до израз, ако терапевтот ги вклучува клиентите во разговор за причините што некои од идеите кои се јавуваат за време на интервјуто ги интересираат повеќе од некои други идеи.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Дури и пред да се повлече во 1990 од универзитетот Беркли во Калифорнија и од сојузниот институт за технологија во Цирих, каде што држеше поврзани состаноци, тој ретко прифаќаше интервјуа - дури ретко и одговараше на телефон.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Терапевтите можат да ја доведат во прашање идејата дека поседуваат објективен и непристрасен опис на реалноста, и да ја поткопаат можноста дека индивидуата ќе биде подложена на наметнување на идеи, со поттикнување на клиентите да ги интервјуираат во врска со интервјуто.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Со следново интервју ќе видиме како кликерашот се снаоѓа во оваа околина.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
По втората серија спотови се емитуваат уште шест минути програмски материјал после кој испитаникот оди во собата за интервјуа.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Потоа неколку тома раскази и есеи, збирки и текст-монтажи, интервјуа и писма.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Се запознава со Тед Хјуџис, кој работи за „де Менилс“ во Тексас; подоцна станува претседател на Енди Ворхол институцијата и магазинот Интервју. „Фектори“ се преселува на Јунион Сквер во западен Њујорк.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Придружен дел на овој текст беше и едно интервју кое Buzoni го направи со Вулкански некаде 1992-та и кое беше објавено во една од книгичките во шест примероци, од кои Маргина нема ниту еден, такашто тоа интервју (според некои индиции доста значајно, бидејќи самиот Вулкански открива некои „автопоетички“ шифри за провалување во неговите текстови) може да се смета за загубено (по потрагата што ја преземавме). okno.mk | Margina #22 [1995] 77
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Давид во повеќе интервјуа изјави дека Monty Cantsin стигнал во Портланд, додавајќи дека има повеќе Monty Cantsin и во Унгарија, Јапонија и во другите земји и дека сите изведуваат еден голем симултан концерт.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Во своето легендарно интервју во Roling Stone од 1989 година, David Sheff го праша Херинг како сознанието дека има AIDS го променило неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во едно интервју во Лондон, во еден од моите ретки луцидни моменти, реков дека разликата меѓу она што Бароуз го прави и она што јас го правам е во тоа што Бароуз едноставно ги лепи работите на хартија додека јас сѐ распрснувам.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ron Athey, извадоци од интервју ÂÂ Постои ли некоја посебна приказна за телото што ја користите во перформансите?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Последното интервју на Енди Ворхол Тајната вечера на Поп-артот; уметноста и репродукцијата; историјата и ситните интриги; два Исуса и двајца папи; од Andy Warhol папата на поп артот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Еден предлог! Проверете ги своите креативни можности: исечете го ова интервју на парчиња и направете дадаистичка проза!
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Ми рече дека за следниот ден закажал средба на универзитетот, пиење кафе во здружението на писателите и интервју за весникот „Милиет“ по повод подготовката за објавување во Истанбул на една од моите книги.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Всушност слушав размислувања што веќе беа изречени, но притоа, имав впечаток дека Стариот писател се обидува да ја искористи само идејата за борба против злото што беше истакната како појдовна точка во дискусиите во врска со ова интервју.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Всушност спомнатото интервју претставуваше само обид на посебен начин да бидат исмеани одредени појави во нашата творечка продукција.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Одговараше на прашањата од читателите во весниците, даваше интервјуа, оставаше да го фотографираат во природни и во катедарски пози, стана познато име во пошироката а не само во стручната јавност, па му подаваа стол на која маса и да посакаше да приседне.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
