изненади (св.)
Мече се изненади од таков пречек.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се изненади мудурот, се изненадија ќатипот и мулазимот, башчаушот и чаушот кога видоа жена — каурка да фаќа рака со Турчин.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Нунката се вџаши од чудо, се изненади, изнацука на убавините и умот што го направил ова „чудо", и разбра што сакаше да разбере!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Еден љубопитлив зрак се гушна со моите коси и ритамот на бледите раце ги изненади градите уморени.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Не. ќе им речам дека немам коњ, ако разберат, ќе простат, мислеше и се изненади кога на прашањето, како ќе помогне, призна: - Имам коњ.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
„Свињо...“ Капетанот го чу истрелот и се изненади од неочекуваната тишина.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Се исправи да се прибере за битка и се изненади.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги склопи очите во исчекување и се изненади од нејзината пријатна мекота.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Железното кикотење на машинките не го изненади.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И не малку сите се изненадија кога влезе во црквата истиот оној калуѓер што дојде едно време во Старавина на Богородица.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Се изненади: стоеше лице в лице со денот!...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Во тремот е свежо, пријатно. Овде изненадува и привлекува богат и вкусно изграден амбиент на стара чорбаџиска куќа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- О, ти не спиеш! - се изненади Месечината кога ја догледа куклата со широко отворените сини очи. - Доцна е, полноќ ќе е скоро...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Митко прво силно се изненади и за малку ќе ја испуштеше слушалката, а потоа кога малку се созема почна силно да вика, онака како што правеше мајка му.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Надворешниот човек, за првпат дојден во гратчето, ќе се изненади од толкава тревога.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се изненади. „Каков потоп?“ И сфати дека заблудата е тапоглав полноглавец со долга опашка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И сирото тркачко грло со куп ребра и една бела душа - си попаднало во нестарателски раце. „Твојата соба е поголема“ , шепнаа. „А утре ќе дојдеме и ќе го однесеме.“ „Кого?“ Го триеше со дланката темето и мислеше: брзо ми расте овесов на глава - треба утре да појдам на бричење. „Коњот“ , чу и се изненади.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Се изненади - бакарот беше покриен со темнозелена ’рѓа: пред него стоеше насилникот Мирон.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- О! - се зачуди кога ѕирна внатре. Се изненади од чистотата на ластовичиниот стан, и од пријатната топлина.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Џелатот нема да го изненади, тој го очекуваше сега, по една минута, по две минути.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
