изим (м.)
Затоа последен пат те молам, кандисај! Дај ми изин! Чекаат мој збор, јас чекам твој...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Та таа и без тоа ќе појдеше, ама вака со „изим“ многу попријатно ќе ја поминат ноќта со Толета во една постела. Му го наполни шутото бардаче на Трајка и си отиде кај „бацка си“ Толета на чардачето.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Повели, влези, - му извика дедо ми. – Каков изим за добредојдениот? Ајде, седни тука поблиску до огнот.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Не е тоа работа на Митра, мила сестро, како ти повела срцето, така прави! Од мене имаш изим! проговорува Пелагија.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Валијата подзастана, па го погледа под око:
„Ама еднаш си бил кај неа? Без мој изим и мое тескере, така?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
ИЗИМ - дозвола, разрешение
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Тој од мноштвото заемки ги издвои зборовите: абер (вест) од арапскиот збор haber, акал (ум, разум) од арапски akil, ал (грижа, положба, состојба, мака), арка (протекција, врска), далавера (измама, лага), дереџе (степен, состојба) од арапски derece, дикат (внимание) од арапски dikkat, дубара (клевета, измама) од персиски dubara, еџел (смртен час) од арапски ecel; есап (сметка) од арапски hesap; idare (штедење, издржување), изин (дозвола) од арапски izin, јабана (туѓина), јагма од персиски yama, мајтап (изигрување, подбивање), мерамет (милост) од арапски merhamet, мукает (внимание, интересирање, грижа), намуз (чест, чесност) од арапски namus, нафака (среќа, благосостојба) од арапски nafaka, ниет (намера) од арапски nyet, раат, раатлук од арапски rahat, rahatluk, салтанат (раскош, луксуз) од арапски saltanat, селамет (спас, добар крај) од арапски selamat, тертип (ред, поредок и план, начин) од арапски tertip, ujdurma, uner (чудо) од персиски hner, усул (внимание, внимателно, со мерка) од арапски usul, чалам од турски çаlim, чаре (излез, средство, начин) од персиски çare.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
