изгаси (св.)
Која ли рака, кажи ми, ќе може да ја позапре која ли сила варварска ќе може да ја изгаси?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Светлокосиот ја изгаси ламбата, а по тоа полека се истегна и тој на сламата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
- Пандо ја изгаси цигарата од каменот и праша: - А зар не е време да се подготвиш за пат?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Зар не сум тоа, прашав Без страв? ветер Згасна свеќата Ветрот свеќата ја Изгаси.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
На ова место, тоа го знаеше инстинктивно, светлото никогаш нема да биде изгасено.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Таа дозволи цигарата да ѝ се изгаси и сега внимателно слушаше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ги снема веќе и мушичките и двокрилците што летаа дотогаш над нив. Само бунарот сега можеше да ни ја изгаси жедта.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ја изгаси ламбата во собата, го отфрли чаршафот од снагата и го одвитка турбанот од главата, па ја навлече преку глава летната ношница; но и при слабата надворешна светлина Боге ѝ ги наѕре како низ пајажина познатите, а сепак пожелни облини.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
А можам да ги кренам ролетните и да го изгасам светлото. Не, така е морбидно. Ќе ги вклучам сите светла.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Веќе по втората страница, ја оставив книгата на наткасната, ја изгасив сијалицата, се завртев на десната страна и со левата рака долж слабините и левата под десниот образ, се почувствував удобно.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
И токму кога помисливме дека пламенот ќе се вивне до небесата... - а солзата која последна капна го изгаси и последното недогорено жарче, остана само пепелта која никогаш повеќе не се распали.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Едноставно оваа мисла ја шутна кога возачот го изгаси светлото во автобусот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не ни чекаше да се изгаси догорчето, таа веднаш од истата запали друга.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Водата се смири и раскажува (на оние што сакаат да слушаат), а Огнот, кој на денешен ден пред многу години го запалиле, една грда издупена кофа, со малку заматена „водичка“ го изгаси.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кикицас ја изгаси цигарата и рече: - Во оваа ситуација тој предлог е веќе задоцнет и не постои никаква реална можност за негова реализација, па дури и за спомнување.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
