игла (ж.)
Еве друго што ќе ви кажам: сестра ми Босилка седеше еден ден во двор на ругузината и си шиеше едно ѓерданче и од ругузината ѝ загина; по неколку дни невестата ми Неда седеше и таа во двор на ругузина и си везеше вдовичинска црна кошула, преденото со сета игла везарка и загина.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Станала Неда да си земе нешто дома и Силјан слегол од куќа, та ѝ го зел клопчето што везела сосемати игла и го качил на куќа, та го скрил во сламата за ич да не се сеќава.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
АНТИЦА: (му одговара исто така со пеење) Не ми е ѓерѓеф, море расипан, Не ми е иглата скршена.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Продолжија да одат, но Мече газеше како на игли, плашејќи се пак да не му се закачи некоја пијавица.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Неизбричен, начичкан со сиви, остри игли, тој гледа само со белките на очите во моите боси нозе и безгласно ја отвора големата уста. Небаре е нем.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Дупни издени, — дупни издени, — ја учеше Доста и ѝ ги бакнуваше малите танки и меки детински прстиња кога за првпат ѝ ја даде иглата в раце.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ѝ скрои ракав, ѝ насука конци, ѝ купи нови игли, и стрико ѝ Трајко ѝ направи убава шарена кончарка, и ѝ рече да везе нишка по нишка.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Шо ќе вида, шо ќе чуа па ти! Си залеа вода, и си киниса ваки со Јова и Бојана, — одговори Нешка и си забуцка да бара нешто во камарата над огнот каде што си ги оставаше своите работи: кончарката, иглите, калец или чорап што плетеше.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тогаш му се стори, или некогаш другпат, но секако таму на планина, пред или по средбата со бившиот богослов, дека таа му говори а секој нејзин збор беше како игла.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
На калдрмата лежи мртов скакулец, со игла закачен за дрвце.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Безизразно гледа во прстите на кловнот и очекува тој најпосле да го вдене конецот низ тесните уши на иглата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тоа беа соништа на моето детство зачувани негде на дно мене и за мене и неа како твојата кутија со разнобојни пеперуги прободени со игла.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Полека, божем се плаши иглите на светлоста да не му го пробијат видот, ги отвори очите.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Сега го гледаше овој друг лекар, а краевите на усните му се виткаа како врвови на вжештени игли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Можеа со игли да се закачат за прашината.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Го праша еден од работниците својот сосед, којшто се мачеше на слабата светилка на огнот, да вдене дебел конопен конец во тенка игла.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ех... Затресе со главата тој, воздивна и се сви уште повеќе над иглата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Очите му станаа две мали дамки. Низ нив пробија две усвитени игли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
ФЕЗЛИЕВ: (Луто.) По ѓаволите, ќе го постават човека за челник на Ѓорче да не е Ѓорче, туку игла.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Па и право да зборуваме - на детето умот не му е во иглата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
