злостор (м.)
И сепак тоа не беше и најлошото. Тој наоѓаше утеха, дури беше и задоволен дека се зачувал од еден опасен бацил: злосторот спрема државата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ова недвојбено укажување на него како на извршител на злосторот, па Мусли бег, загрижен од одмазда на дворот врз сиот негов сој, се опинаше да го наговори Арслан бега да се откаже од потерата по Владимира Акиноски и да моли, и да измоли заедно, со помош на беглербегот битолски, нивни роднина, што побрзо да му биде даден ветениот имот во Битолско.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Грев беше да се убие птица, убиството на птица беше изедначено со злостор.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Иако знам дека направил одвратен злостор, не гледам во него ништо туѓо.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Трема (1950), означуваше враќање кон рафинираниот англиски филм на таинственост и злостор; возбудлив филм што Хичкок не го сака бидејќи смета дека во него улогите се погрешно поделени, што веројатно е точно.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Нашите злостори треба да процутат.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Сите наши претходни злостори...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Уште одамна ќе ги земев врз себе сите ваши злостори, мошне горд, мошне среќен да ги понесам - да сте мажи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Но вистина е, застрашувачка вистина, дека наспроти величината на злосторот што нацизмот со себе го влече, секогаш е можно да се направи релативен, нормален, реапроприран, доместициран.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Над нив е слабости и иако постои значаен напор извршен злостор.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Зарем овдешните „национални чести”, денес идентификувани со монструозните злостори против поединецот, народот и човештвото, не се искомпромитирани до мера кога веќе мора да се зачуе едно човечко морално НЕ за ѕверствата на коишто секојдневно сведочиме.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Беше уморен до мачнина. Конфузно потскокнуваше неговото срце, вечното стоење во задушливо-мрачната соба беше преголем напор, предолго да се дава вештачко дишење беше злостор над самиот себе.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Убиецот веројатно би тврдел дека воопшто не бил на местото на злосторот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Ние не сме тие кои решаваат кој ќе остане настрана од некој злостор“, му отсеков.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Велат дека таму, во сепарињата на таа кафеана, се плетела и се расплетувала темната страна на нашиот живот, а тоа беше животот на многумина злосторници, кои наеднаш ќе осамнеа како убијци, како учесници во злостори, како уценувачи на видни граѓани кои на некои други видни граѓани не им се допаѓале.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Сега стана јасно дека злосторот не му давал мир, дотолку што, изгледа, Партијата, интерно, му ставила забелешка што не ја дочекал веќе испратената наредба одозгора во врска со масовните стрелања.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Тој кратко молчеше, почека, а потоа викна: За да си го покрие злосторот. Ете зошто!
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
По онаа бура, по оној гнев на Симона, повреден од тоа што Лена не му се дава, ранлив кога беше во прашање брат му Борко заради чувството дека предноста и грижата и на родителите и на другите била секогаш свртена кон него, а тој божем запоставен, а сигурно и заради внатрешната потреба да го симне од себе товарот на едно сведоштво на злостор, по таа бура, значи, по тој гром што ја удира Лена, таа го врти мојот телефонски број што бев ѝ го оставил кога летото, пред можната прослава на јубилејот на браната, ја бев посетил кратко во Долнец.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Седумте смртни греови
суетата, многубоштвото, блудот
алчноста, слабоста, охолоста, злосторот
прераната смрт и поделбата
на раси и класи
крволочноста, разбаштинетоста
подземјето и теророт, сѐ
во име на народот и правдата
Платоне
поредокот е устроен од човек
за уметност е настроен, за појезис
за вешто строење жални и страшни собитија
митови и митарења
- што дека ечи заносно стремежот
по идеалното дело космичко
Божјо!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Живеејќи некаде во меѓупростор, меѓувреме Во вечен злостор, во под тешко бреме Незабележан, ситен, дребен Дал во орда, дал во племе Во пејсаж не овоземен...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
