зема (несв.)
– „Вистина, татко, и вие браќа селани, им рекол Силјан, ама за приказна е мојава работа што бев дури во долна земја или штркова земја кај што човек досега не пошол и не ќе појде, и да ми верувате оти не е чаре да ве лажам јас, чунки не ќе ви земам нешто да си кладам в ќесе, за да не поверувате за здраво.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Арно ама Силјан парите не му ги земал, чунким сакал и тој да оди со него на Божи гроб.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
157. Мисирков ги зема овде само бугарската, српската и грчката националистичка пропаганда, додека романската ја исклучува.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
88. И овде Мисирков тргнува од најконкретните примери што ги знаеле и сите негови слушачи на предавањево пред МНЛД: Ниеден Бугарин од Бугарското студентско друштво не замина да зема учество во Илинденското востание, туку само некои членови на ТМОК – Македонци, па дури и Руси, некои од кои и загинаа во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Словените служеле кај Римјаните како робови и гладијатори, а кај тие робови и гладијатори најмногу се повторувал зборот „слав”, затоа тој збор фатил да означува, од една страна, човек што ги работи најтешките работи, т.е. роб, а бидејќи најмногу робови се земале од Словените, тогаш, од друга страна, Словените биле крстени од Римјаните со името „slavi“ коешто тие си го позајмија од нив и го преправија на СЛОВ-Е-НИ, т.е. Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
(Се облекува. Ги препашува редениците, го зема револверот и камата, ја нарамува пушката) Јас сум готов! (Влегува Темјана)
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Костадин вели: „Сите момински адети и сите свадбени редови ги земам на себе, само милувам Симка без пари, без пазарлак да ми дојде. Од чиста милост...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: И отрувачка да ми дадат, да земам! (Ја зема цигарата, скришум го кине врвот и повлекува, се накашлува.) Тхи, тхи, тутун. Ѓубре, труе! ПЕТРИЈА: Малку е серт, куме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А тој: „Не ми го испила чавка мозокот, да земам таква, па да ме рани со муви.“ И ја оставил.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: Дај го, баба Цонке, кумашинчето да го видиме. (Го зема.) Машала, машала, угоено е да не е урок, прасенце! (Ѝ го враќа и ѝ дава знак да му го даде на Теодос.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
МАРА: (земајќи ја погачата). Што ти требаше, мори кума, да се арчиш, жими господа ти велам...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Да запалиме по едно цигаре... (Зема за себе си да совитка и му ја дава кутијата на Котета). Земи запали. Кате, донеси оган.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ПАНДЕ: (ја зема кутијата и правејќи цигара).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
И има, има - радост голема радост длабока во темнината: да светиш, Вело, жар да се стопиш во борба гроб ти душа не зема!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Си го љубев долго време, Дојде време да го земам...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Секако би бил исмеан од народот што, наместо да ја отплатам крвта од татка ми, земам внука негова од сестра за жена“...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
(Ја зема пред себе, ги клава рацете на рамењата нејзини и како науше пее): Си заљубив едно моме Од малечко до големо, Си го љубев долго време, Долго време три години.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
БОГДАН: (тој досега земаше колку се може поважна поза накај Милка). E, девојко, шта велиш сак?
„Гладна кокошка просо сонуе“
од Блаже Конески
(1945)
Ги стасав и појдов со нив. Ненадејно, без врска и потреба, Пенчо гласно кликна: - Земај сѐ што можеш!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
И така Доста нема шо да зема. Нека си врзе плачкуринките во некое торбиче, и утре, невестата Менка ќе ѝ жугне, и ајде горе Попова Ливада ! ...
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
