зелен (прид.)
Глас Далеч од баштина, далеч од роднини, Не в чужда за мене земја, В полјани китнести, зелени долини, Самичак в планина шетам ја.
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
О, зашто не забравам млади години, Детинство, најхарниј дар, Кичести полета, зелени градини, Младиј сос овци овчар!
„Пeсни“
од Рајко Жинзифов
(1863)
Па му пливна крв червена низ зелена трава, спростре сја на чрна земја снага му бездушна.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Сите млади и зелени, да ти е мило да ги гледаш.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Од мртвенски сништа тие ќе ве будат вас, јунаци смели, со песна и смешка, со гороцвет кревок, со цвеќа ве нудат, што лежите вие во гробнина тешка. Bo избрана куќа сте легнати тука на вишина свежа, и зелена, студна, и бескраен поглед насекаде пука и успива душа во возбуда чудна.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Зелениот здравец и горските цвеќа што дење и ноќе ве следеа верно, по смртта ви дарат пак чудесна среќа над вашите гробја наведени смерно.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А таде - в гори зелени в сума гробишта лежеа делии - одбор јунаци за татковина паднати.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Дејгиди горо зелена! Дејгиди водо студена!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
1. Вчера си појдов, наминав низ таја гора зелена под тија буки високи по ќилим сенки широки.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Далеку назад останаа нивите и оризиштата а пред нив се спружи темно–зелено поле, како бескрајна нива, прошарена тек–тук со понекоја ретка врба.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тоа беше она што од далеку се гледаше како огромно зелено поле. Свртеа малку налево.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се изви по прашниот пат надолу нејзината колона, песна се огласи по полето и долго низ зелените перки на пченките светкаа белите шамии на бригадирките, а високо на синото небо се оцртуваа лопати и копачи. Малиот водоносец остана сам на празната полјанка пред логорот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Облекла Стојна руба партизанска, отишла Стојна во гора зелена: „Горо ле горо, горо зелена, горо зелена, шумо бујата, чуваш ли брата, брата Јована?“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Среде Азот зелена ливада, у ливада две танки тополи, под тополи зелена прнара под прнара млада војска седи, млада војска, војска македонска.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Кој беше јунак в борба загина, мајка му беше Славеј Планина, таја го прими, прими загрна во зелената своја промена!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Тесна беловаросана одаја, зелени клупи, загрижени главчиња.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Со трепетлива рака наточи ракија во зелена чаша, отпи малку и дувна.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Но како го однесол зелениот автомат толку далеку?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Он, тој, ах, тој песот еден, тој ми те скина млада и зелена, росна како киска! Милите цветчиња!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сѐ имаат во предвид Германците кои Турците ги викаа Аламани аландарка — скитница, маалуша, покуќеша што шета по куќи алипен — сакат од нога или рака, око итн. ампа — несреќа алтица — парче од ткаенина — крпара амак — будала амле — грижа аргач — ограда за овци во нива ариза — поклон армасување — годеж, посвршување девојка вдовица аро — страшило артирисува — заштедува асло — зелена нива напролет без клас во која пасат јагнињата астретен — оскуден ата — несреќа бабуа — грижи од бабата за новороденото дете басам — не признавам, одречувам тоа ти што го тврдиш баснар — човек што баи, врача бастра — болест по растенијата беане — ивтирија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
