здодее (св.)
Кога се изморивме и кога ни здодеа суровата игра, молкнавме наслушнувајќи дали ќе го чуеме стариот клисар.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Ми здодеа да ги слушам. Се упатив да најдам некого од посиноците на улицата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
На одење Јоне му рече: Кога ќе ти се здодее да бидеш сам – дојди, ќе ти кажуваме смешки и песни.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ќе појде кај својот началник кога ќе ѝ се здодее да ме чека, ќе стапне на првиот дрвен басамак и веќе не ќе е ни агент ни копнеж по шампанско. Еден сигурен крај, ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
На мачето му се здодеало, па го подвиткало долгото меко опавче под себе и почнало да плаче.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Играле што играле, им се здодеало па почнале да го тргаат за опавчето.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Една Лидија што е голема до моево колено и што има очи како џамлии. (Само не брзајте, ќе ја запознаете и ќе ви се здодее од неа.)
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Постојано се фалат и ни брмчат како бумбари околу нас. Најпосле, еден ден тоа ни препука и ни здодеа.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Некаде, подолу, некои жетварки жнееја јачмен и пееја: „Горештина, омарнина веќе ми се здодеало“ Трајче требаше да мине преку мостот на реката Сатеска и да премине на другата страна кај Крива Воденица.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Најпосле мене ми здодеа да очекувам Билјана да добие петка, па престанав да ја прашувам.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- А јагоди ќе береме ли? - праша Елена. - Ќе ти се здодее од нив.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Потпорасни, ми вели, ми здодеа уште да чекам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Му здодеа на Марко Проказник да седи и да раскажува па ископа од куферите прекуморски црвени чевли со дупченца и почна да ги пребројува запуштените плевни.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе појде кај својот началник, кога ќе ѝ се здодее да ме чека, ќе стапне на првиот дрвен басамак и веќе не ќе е ни агент ни копнеж по шампанско.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Јас пак не знам како не им здодеа на „Амбасадорите“ постојано да разговараат за исти нешта.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ќе издржиме до купоните и платата од идниот месец... – На децата им здодеа од питите, јуфките... од брашното со вода... децата, пуста јас, со месеци не вкусиле млеко – продолжи мајка ми загрижено.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ми здодеа тоа и затоа барав можност да се преселам на погрчка територија.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тоа се здружените полициски сили од двата града, на кои им здодеало да се тормозат со затвореници што не ги ферма ни судот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Просто и направо си влегол во разгледница, па сега се рашетуваш низ неа како паун со отворено ветрило на опашот, додека на некој не му здодее и не ти ја поткуси кикиритката, па да те спика во плико и да те залепи во него, со прописни марка и мур, пред да те прати по пошта на одредена адреса или на пост-рестант.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не дочека на маж да сврти грб
во знак на почит и разбирање
ниту маж да ѝ се замери
за начинот на којшто спие
за ноќниот декор
секавиците и сигналите за спас
немаше кога да ѝ здодее животот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
