зачука (св.)
Ми зачука, тука ми заигра... Цела вечер сон не ме фати. Мајка, и таа вели, тоа е...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
- И срцето силно ќе му зачукаше, а по сувото бледо лице ќе му се разлееше одвај забележливо руменило, коешто гавореше за неговата возбуденост и нестивнат копнеж.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Денеска одненадеж силно и тревожно зачукаа камбаните.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Проклет да бидам, тој час ѕвонарот зачука на камбанчето.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Самиот долго верувал дека ги знае сите тајни на човечката историја и со таков глас цимолел нешто за вториот живот што Онисифоровото срце пребрзо зачукало, застанало за миг исплашено, пак почнало со удари да ги брои миговите на човековиот век.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во рбетот забив цртачка игла. Палецот го зачукав врз показалецот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во сето тоа Дедо Мраз зјапаше, плашливо збунето, до оној момент кога најубавата кукла повторно му го одвлече вниманието, кога нејзината виткост ги надрасна сите убавини што поиграле пред неговите очи, сите волшепства што зачукале на неговото срце.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Зборуваат само национално, национално, како да не сме луѓе, како да не јадиме леб и да не пиеме вода (мене ми зачука срцето), ние треба да се најадиме, вода да тече, а не да ни ја крадат, трактори да купиме, крави млечни да донесеме, кози алпина раса што даваат седум литри на ден, та за нација, пак ќе сме нација, ебати нацијата!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Збунет, се обѕрна в лево и в десно, го забележа моливот во раката на Мицета Кокалески до него, му го дрпна од рака, зачука со него по масата и повтори: „Тишина во салата!“ рече затропувајќи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Како и да е, додека го вадат од водата, од него ќе испадне „бакарната книга“ испишана со „непознати букви“, и тогаш , со еден странски восклик („о, возљубени читатели“) искорнатото срце на авторот пак ќе зачука во градите, и тој со „ангелска леснина“ ќе летне „кон својата татковина, кон дома“, со книгата можеби напишана а можеби ненапишана.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Срцето силно му зачука од возбуда кога до кепенокот на дуќанот за петлици го виде изложеното цвеќе.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Срцето на Милан силно зачука и тој застана на патеката по која одеше.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
За да те поштедам, јас лично зачукав на неговата врата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сметаше дека не е добро одненадеж да зачука на нивната врата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
