зацрвени (св.)
А кога еднаш мајка ѝ рече дека кој ќе научи писмо ќе може да му пише на тоа момче што го сака, таа се зацрвене до уши, избега од рацете на мајка ѝ која сакаше да ја избакне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доаѓа Малинка однадвор со зацрвенети очи и обесен нос. Готова е да плаче.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
На тоа излегува и Спасое, целиот распердушен, зацрвенет.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ако те превари некој корен да зацрвени, везден ќе се туфкаш: леле, леле, што ме најде, ми скапаа патлиџаните!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Роден Мегленоски само ги забришуваше очите, зацрвенети од тутун, од ракија и од повремено расплакување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Посака да го затекне на ВЦ-ето, додека испотен и зацрвенет ги врти страниците на порнографското списание. – Те фатив на дело Контролоре! Дркаш, дркаш!
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Пред него трговците живо гестикулираа, попот, зацрвенет, истураше навреди и клетви, а тој, од својот скриен агол, мирно ги набљудуваше како смешни, несмасни кукли.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Паун Радевски само го преграбува шишето и ги стеснува зацрвенетите очиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сѐ ми е зацрвенето, како изгрев од магличава шумичка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ни подбелува месото над коските, ни зацрвенува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Војниците му застануваа со колената на нозете, на слабината и на главата да не прета; и додека тој рикаше беспомошно и силно што оѕвиваше селото и планината - касапот ќе му го зариеше ножот во грлото, риејќи низ него додека му го пресечеше гркленот; кркореше бикот, шикаше крв на сите страни стркајќи ги војниците, се виреше крвта во локва и правеше црвена браздичка која истекуваше во езерото зацрвенувајќи ја водата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кобнички гракна гавран, потоа веќе знаев дека со кусо и болно повторување чкрта бунарски чарк, квичи осакатен пес и се заценува дете, и сето тоа достасуваше до мене и пак се оддалечуваше, се гаснеше или тонеше во некоја тишина чии ластари се испреплеткуваа околу мене.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сириецот се испулува со зацрвенетите, тркалезни очи: - Кажуваа дека во коњот влегла душата на измачениот Евреин.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дури кога се испрелизгаа преку ридот што ги дели Дардаванија и Леденото Езеро на Подводниот Вок со едно око, тогаш Дедо Мраз се сврте да ги предупреди играчките како да се однесуваат, погледот му застана на ангелското лице на девојката, односно куклата со образи од две зацрвенети јаболчиња, над кои очичките како две расцутени ружи му прошепнаа: “Зар мислиш дека ќе можеш да побегнеш од мене!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Устата му се чепотеше до ушите, откривајќи ги нималку детските челусти; и беше чудно што лешот има толку подвижна, жизнерадосна уста; клемпавите уши му се зацрвенија од приливот на претходно исцицаната крв; лиценцето го беше подигнал угоре, кон Бога; неживите очиња ги затвори и пееше внимателно, со труд, дури мртвите жили на вратот му отекоа.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Лиле се зацрвени во лицето.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Мајката Роса со две сонца во човечињата на очите, зацрвенета и сериозна, нејзините сестри близначки Сава и Танаска со по една момичка исти како и помалечките на Роса, трите нејзини ученички, Милка со две машки и нејзиниот маж и се разбира, Деспина, бликната од радост ама и од едно чувство на страв што ја мати радоста.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ќе се зацрвенеше и не можеше да престане.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Девојките зацрвенети се поклонија, насмевнаа и пружија рака.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Очите ми се обвиени во црно, а усните зацрвенети од копнеж по тебе, љубовта ми тече брзо низ вените и како отров ме гризе одвнатре, ме боли.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
