затече (св.)
Да не те веќе затечам не ќе те село собере.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Ако ви се случило некогаш да сте избегале од дома и првата ноќ да ве затече сред опустени бавчи, каде што шумот на ветерот ви се причинува како сподавен викот од многу гласови, ќе разберете зашто на Мечета – така се викаше тој – сега му тупка срцето како на врапче затворено в клетка.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Димка го затеков во тесно одајче.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Таму затекоа две деца за крштавање пред нив, а по нив дојде уште едно, та така дедот поп Трајко оваа недела крста четири.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И така, во пријатна расположба ги затече зората и градскиот телал Дуче со својот барабан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Обрачот се приближи и до црквата каде што ги затече сите млади луѓе, жени и деца и добро му дојдоа сите на куп да не ги собираат од куќа на куќа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Пред шест години неговиот професор ја затече својата жена со еден маж пожарникар - млад русокос вол и со оперетска насмевка, ја затече гола како вистина и побеле за неколку ноќи. После, по една очаена решеност на полулуд човек, му го испираа отруениот стомак и се бореа во болница да го спасат; студентите се чудеа: ако е веќе курва зошто ја остави.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Поради таква една недозволена слабост ќе дозволеше, пред малку, да те затечат - по гаќи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Го затекоа старецот сосем сомелен од болеста.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ја затече малата Снежанка како лежи крај својата нова мајка, ја погали нежно, при што лицето му се позлати со насмевка, па излезе надвор, затворајќи ја убаво кошарата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Дедо Алексо го затекоа сам. Не ги очекуваше посетителите, уште помалку момчето од градот, па отпрвин се збуни, не знаеше што и како да зборува.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ако беше ги затекол да печат сланина, никоја матна не ги носеше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ако ги затече живи „бунтовниците“, тој лично ќе му ги предаде нему — на валијата, да им суди судот, ако имаат кабает.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А си се пораспашала малце да и поистресиш б'ите, ете ти а некоа чанта, се враќа од градините, ќе ти се истресе и ќе те затече распашана; ја некој косач, гумнар, жетвар.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Да потпораснеш, да се напласти снег повисок од твојот бој, утринум рано со бадник и со торбуле да чукнеш на вратата на дета ти, тетка ти, да ги затечеш покрај огниште, да им бакнеш рака, да те благословат; нешто потоа, како во сон да видиш една огромна смрзната река во која се фрла крстот и по него се фрлаат и неколкумина за да и на овие свои години пак да не можеш да сфатиш дека сето тоа било една обична рекичка, мал јаз, еден поп и еден огромен крст и молитви што се издигаат до небесата...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Синот III Ова зајдисонце го затечува во изненада твоето лето крај езерските води.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Некој во сонот зборува, блада: - Ноќта ја испраќам, а денот не го затечувам, кај ми отиде денот и кој ми стои сега на нога, кој ме гази сега мене!.. 187
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ѕвонарот беше единствениот човек затечен во домот од стариот персонал на болницата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Набргу пристигна и стриче Силе Николоски. Беше дремлив, од кревет го кренале, по влечки дојде, бос, така како што се затекол.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Беше затечен, неподготвен, слаб.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
