засуши (св.)
Карабуклијата пак шмркна од пагурчето, му го подаде на дедот Петка и тој да го накваси грлото оти од многу зборување беше му се засушило, та откако се поналакти на другиот лакт, се заврте кон Доста и почна: — Арно вели побратимот, внуко, арно вели.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Алето, засушено веќе одамна не смрдеше.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Уште не е засушена бојата по ѕидовите од новите пароли против Југославија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сонцето ми ги засушило усните ко испукани корупки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога ќе излезеа од бурињата не ги оставаа да се мијат, туку варта да им се засуши на кожата, да им направи тенка лушпа како од јајце, да ги заштити.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Полека го вртеше пердувот низ прстите, не ни забележувајќи дека си ги замачкал со мастилото кое веќе се имаше засушено на наострениот врв од пердувот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И грашокот, што сега требаше да биде узреан за берба, веќе беше засушен.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
