застојан (прид.)
Главниот удар се пренесе сега долу, на реката, која што требаше да се разбуди од вечната дремка и нејзините застојани води, што сега мрзливо се влечеа под жарот на летниот ден, кога ќе паднат првите есенски дождови, да заструјат по новото корито ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И еве сега, без карти, застојани до отворениот прозорец, јурат со железницата низ темната ноќ, а прохладниот ветер си игра со нивните немирни коси.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Наоколу лежеше тишина; во тишината се слушаше како шумно удираат притките по застојаната вода, од време на време прелетуваше со гладен крик понекоја птица риболовка или штрк.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Стоеше тука, веднаш под него. Сето време остануваше свесен за неговата застојаност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За сето време додека чекореше меѓу дрвјата тој веќе ниеднаш го немаше во себе она подмолно, проклето и застојано чувство од сите поминати денови за себе си сосема сам; постојано беше со оној напред; тоа сигурно и неотуѓиво му го носеше сето тоа време оваа крвава трага, што се протегнуваше меѓу нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Одеднаш одвратната застојана смрдеа на животните му удри во носот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Гласот од телекранот запре. Звук на труба, јасен и убав, екна во застојаниот воздух.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Стварноста ја сочинуваа застојани градови во распаѓање, низ кои потхранети луѓе шлапкаа во чевли што пропуштаат, живееја во закрпени куќи од деветнаесетиот век кои постојано смрдеа на зелка и на нужник.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Застојаниот воздух трепереше полн со честици, а сонцето мораше да го филтрира воздухот низ мрежестата нејасна замагленост.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
