зароси (св.)
Од сеништата бегам кон сеништата стасав претворен во оној долап што беспрекин се врти и чека да заросат води и браздата да вјаса и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
На Грамос, ден преку ден, мора да подзаврне, да зароси.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И сето тоа со такви поединости дека, на пример, Ризван-бег од Ресна имал мала лузна под левата слепоочница, што мене ме здрви, потоа дека Беадин-паша од Солун имал дебела долна буза, дека на вториот ден од Негушкото востание не заврнало, како што се тврди, туку само заросило, што не е исто, и така натаму.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Надвор пак зароси. Замина камион натоварен со буриња.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Мирис на влага прокапа низ скалите и тукушто излегов, навистина зароси.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Се менат боите. Одблесокот на сончевината го снема и зароси.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Од кај Морава, црни облаци и некаде по полноќ - заросува.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
