замине (св.)
88. И овде Мисирков тргнува од најконкретните примери што ги знаеле и сите негови слушачи на предавањево пред МНЛД: Ниеден Бугарин од Бугарското студентско друштво не замина да зема учество во Илинденското востание, туку само некои членови на ТМОК – Македонци, па дури и Руси, некои од кои и загинаа во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Старите „бугараши“, заедно со новопристигнатите таа година и со некои „гркомани”, на број околу 30-40 души, едни тајно, други јавно и демонстративно, заминаа во Бугарија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие млади Македонци, воспитани во Србија во народен, т.е. во дух да ја сакаат најнапред својата татковина и својот народ, па после човештвото, заминувајќи во земјата каде што нема национално самосознание, а наместо него полн индиферентизам кон народните интереси, внесоа во неа нова струја од национално воодушевување и работење за ослободувањето на Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јас заминувам и кој знае дали ќе се вратам!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Јас морам да заминам. Ако останам жив, моја си! Ако загинам, нека ти е простено…
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
МАНОИЛ: Јас сум должен да заминам, а ти ќе останеш во оваа куќа сѐ додека јас сум жив! (Тргнува кон вратата) Збогум!
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Јас, мајко, тргнав, заминав, куса си пушка нарамив, планина Пирин развила, бајрак се вее сред неа: Јас ќе го, мајко, дофанам, над село ќе го развеам, та ќе те, мајко, куртулам од тоа ропство крваво.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
И куршум екна – пропиште онаа песна проклета. Стојана в гради погоди, смртна му рана отвори, замина, „оф!“ не испушти сред младост бујна, јунашка.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Утре заминувам ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Се' то помина се' то замина, слободно знаме наше се вее, песна за Славеј сегде се пее: „Шири се шири, Славеј Планина! “
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Бисера ѝ јави на Тода дека Крчето замина со Бугарите и Не знаеше да ѝ каже дали ќе се врати.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Се збогува и со другите селани, го јавна коњот: сувариите по него прејдоа отспротива и заминаа долу Руда, накиснати, како војска која бега пред непријателот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Си дојдоа дома, ги распростија алиштата по драговите да се досушат и седнаа да си плетат кај Бојана, оти пак да не си дојде Ристе со маските и да замине за Прилеп!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Луман замина нагоре спокоен и сега веќе сосем уверен во пријателството на Бошка.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Зар да сум натажен, зар очај да ме фати што негде замина и може не ќе се врати?
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Таа ноќ е, сине, коњче што се спрема да замине на пат неброени дни.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Цимерколегата Франц ненадејно замина и назад не го чекаме, не.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
На овој рид ќе те оставам и кога ќе заминам пак да те гледам Голема. За неколку нови чекори недостижност ме остави утринава зад тебе.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
- Значи, заминале, - си рече и се накашла. - Хм, да... Добро...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа го знам и би сакал уште да знам - кога можам да заминам кон чистилиштето на една планина како економ.“ Се потпиша и го здипли писмото со невешт искинат ракопис, по малку очаен зарад својата искреност, овој пат без капка цинизам, но и зачуден дека човековата биографија може да се набие в кожура како неколку зрнца ситен и безначаен барут.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
