закрили (св.)
Во летот долг се срушил он и никој не го закрилува.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Бидете здрави - Вие кои сте благосклони на родината и кои сте закрилувани од неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ти кажувам еднаш не треба не знам колку пати да ти се повторува овие три топлинки покрај тебе се како пламенче од кандилче најмал повеј на ветре или студена рака што врз нив ќе се подаде може да ги угасне ама ти пули и прави грижи се варди ги заштитувај ги со што ќе стигниш закрилувај ги со сопствената топлина со својата љубов оти нели се тие деца на нашиот син па затоа два пати думај пред да ставиш залак в уста дали не треба во нивните да се подаде за да се прескокне зимата за да се прескокнат годините за да останеме јас и ти во нив!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Дојдете сите околу масава. (Се собираат сите околу масата.) Свети Илија, ти се молиме закрилувај нѐ, помагај ни, води нѐ со својата сила.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Раката божја го закрили Рајчани... тивко нечујно без никој да разбере за намерата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
