закачалка (ж.)
Не издржа. Го зеде мантилот од закачалката и излезе.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Судбата го обеси неговиот џакет на нејзината закачалка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Малата безопасна закачалка -организер налик на опасна мачета го совладува хаосот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Делото претставува засенчени или замаглени слики на тркало од велосипед, закачалка за шешири од 1917, и еден унмаде redymade, одвртувач на тапи.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Пријдов до вратата, но не до онаа зад која се наоѓаше бушавата глава на стражарот туку до другана, зад закачалката, на која до пред малку висеше ременот на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Го познав по црната шапка со голема стреа и истиот оној многу комотен хубертус, што на него висеше како на закачалка и през ноќта.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Како што го кажуваше тоа, сакав да го покријам задникот со блузата, но го местев неговиот лизгав капут врз закачалката, а тој паѓаше ли паѓаше, а јас се наведнував ли се наведнував, станувајќи сѐ поголема и поголема топка.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Дупката што ја издлабив во ѕидот се чини води в неврат ако го изземеме удобното сврталиште на семејството стаорци и прилично згодно зацврстената закачалка во влажниот агол на која виси мало јато лилјаци.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Низ сиот тој простор Милан имаше изградено мали базенчиња од тули и цемент, куќички за птиците како мали колипки обоени со зелена и бела боја, хранилки за птиците, како минијатурни закачалки што висеа на гранките од дрвјата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Го закопавме со ордените на Тито, часовникот со синџирче, лулето, паричникот и руската шубара што сѐ уште ја барам на закачалката во станот во Ѓорче Петров, последниот дом што дедо ни не го доби од Сојузот на борците.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Нејсе, младиот човек ми помагаше да ги одвртам стутканите панталони и да ги закачам на закачалки, да ги наредам по гардероберите, да ги испрскам со топла вода и да чекам до 9 часот да се испеглаат сами од себе.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Нејзините некогаш високи рамења наликуваа на закачалка на која висеше убава свилена кошула.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Не се тие лесни девојки“, ѝ рече кога се разделуваа, а таа знаеше дека следниот ден, во „комбинованата“ соба ќе бидат наредени, како по стар муслимански обичај, сите подароци, обесени на закачалки врз корнизот, за да може да ги покаже, како и букетите спакувани во целофан и наредени накосо на сите долапи во регалот, нормално без вода.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
