дотепа (св.)
Ќе нѐ дотепа, ќе нѐ убие, ќе нѐ претепа...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ете тогаш тој и вресна - дословно паметам: почекајте, ќе се вратам и двајцата ќе ве дотепам!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ракот на црниот дроб кој на крајот го дотепа беше тајна што ја знаевме само јас, неговиот лекар и Марија Кодама.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Оваа мисла сосема ме дотепа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога го виделе урнат и ранет, го дотепале со камења.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Потоа дошле селаните од Маказар и со камења го дотепале“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Дотепан со камења и тоа од твоите предци?“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А потоа, и неговата додатна дилема што мене ме развеселува а него, веројатно дефинитивно го дотепува; она сладникаво но и горчливо прашање, што самиот тој со тивок глас си го поставува: „Дали навистина ќе ја довршам со успех задачава, и како ќе ме наградат ако ги совладам безвредните тешкотии?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Таа љубов, лишена од својот извор, му легна сега како нешто тешко, нерадосно згрутчено в гради, што ниту ја соживува и обогатува, ниту пак ја дотепува душата, а останува како нејзино неизменливо траење.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Кучињата има да се дотепаат до последното.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Она што во меѓувреме успеа да го дознае за тој крлеж, го дотепа: дваесет и две години, единец од богата фамилија, декоратор на излози по модерните дуќани, проследен со невнимателни озборувања за неговата бисексуалност и добро втемелениот углед на платен утешител на омажени госпоѓи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
