дивјачки (прид.)
Некои ќе собираат дивјачки и диви круши.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Впрочем мајките и бабите за нас децата секогаш имаа уште по нешто што беше само за нас: дивјачки, горници, грозје, туршија а и јаболче понекогаш. Убаво беше.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Хиперцивилизираната афектираност во облеката на кралот на Непал и неговите придружници, смешните набрани околувратници огромни колку воденици и потпетиците високи како копаните на венецијанска куртизана, се во совршен контраст со дивјачката голотија на Калибан и останатите островјани.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Иако често дивјачки и нецивилизирано напаѓан од официелните критичарски морони, кои, меѓу нас кажано, во филм се разбираат колку нашиот архиепископ во кик-бокс, ТОЈ сепак не се предаде! (Смеење) А како и нема да биде напаѓан?! Како и нема?!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
-Да танцуваме? - предложи самоубиецот. И одеднаш сите како да збудалеа, почнаа да танцуваат на дивјачкиот ѕвекот на гитарата. Иу-иу-ју-иу-иу-ју-ју-ју.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Рацете горе!“ вресна нечиј дивјачки глас.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тој момент целата група почна длабоко, бавно ритмички да извикува „ Г-Б !... Г-Б !.... Г-Б ! - повторно и повторно мошне бавно, со долга пауза меѓу првото Г и второто Б - еден тежок мрморечки звук, некако чудно дивјачки, од чија заднина како да се слушаше тупкање со боси стапала и удирање на там-тамови.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Локвата крв на белата постелнина беше сведок за дивјачката бруталност на Ѓорѓе кој на овој начин го изразуваше својот гнев.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дивјачки беше силувана без можност да пушти глас.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
