демократија (ж.)
42. Не само во поглед на јазикот и верата, туку и воопшто програмата на Мисирков (а тоа значи и програмата на МНЛД) се карактеризира со еден полн демократизам, во којашто не се чувствува некаков национализам или шовинизам спрема соседните народи, уште помалку спрема другите народности што живеат во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во Соединетите држави империјалистичката војна против Шпанија во 1898 година предизвика опозиција на „антиимперијалистите“, последните мохиканци на буржоаската демократија, кои ја нарекоа таа војна „злосторничка“, анексијата на туѓите земји ја сметаа за кршење на уставот, постапката спрема водачот на домородците на Филипините, Агвиналдо (му ветија слобода на неговата земја, а потоа истоварија американски трупи и ги анектираа Филипините) ја прогласуваа за „лага на шовинистите“ – ги цитираа зборовите на Линколн:
„Кога белиот човек се управува сам себеси, тоа е самоуправа; кога тој се управува сам себеси и наедно со тоа управува други, тоа веќе не е самоуправа, тоа е деспотизам“.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Кауцки раскина со марксизмот, бранејќи го за епохата на финансискиот капитал „реакционерниот идеал“, „мирната демократија“, „самата тежина на економските фактори“, – зашто тој идеал објективно влече назад, од монополистичкиот капитализам кон немонополистички, тој е реформистичка лага.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
Надмоќноста
на германскиот империјализам над англискиот е посилна од ѕидот на колонијалните граници или заштитните царини: да се извлекува одовде „аргумент“ за слободната трговија и „мирната демократија“ е баналност, заборавање на основните црти и својства на империјализмот, замена на марксизмот со малограѓански реформизам.
„Империјализмот како највисок стадиум на капитализмот“
од В. И. Ленин
(1917)
За 2 октомври, кој беше прогласен како празник на мир и демократија во светот, ме задолжија да подготвам реферат и да го прочитам пред војската и народот од Елбасан.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На 13 јануари 1948 година, се одржа Првиот конгрес на НОФ, на кој се донесоа решенија македонскиот народ да ги стави на располагање сите свои сили во заедничката борба со грчкиот народ за ослободување на земјата од туѓите окупатори — англоамериканците и нивните домашни органи, за демократија и национална рамноправност, за братство и единство.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се скара со селските комунисти околу демократијата, дали е тоа бескрајна цел или орудие за стабилизазија на човековата свест, ги испцу и им рече дека се улави.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не знам дали дека ме апсат или за мир и демократија во светот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Наместо да ја тераме публиката да дојде до уметничко дело, ние ја бараме нејзината поддршка... Публиката од сѐ прави просечност. Уметноста нема ништо заедничко со демократијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Впрочем, природно е во демократијата луѓето да градат споменици какви што сакаат и да ги урнат оние што не им се по волја.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Капитализмот и демократијата не можат да ветат вредност и смисла.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Ханс Каспер (германски сатиричар) 5. Добро е да се создаде демократија за народот, но многу е поважно народот да се воспита за демократија.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
На пример, искуствата на жените за нивните сопствени тела и за нивните плодови (родени или неродени) би ја предизвикале крутата дихотомија на внатрешно/надворешно и јавно/приватно на начин кој би провоцирал различни одговори ако не и уште повеќе прашања за проблемите коишто се поврзани со идентитетот, врските помеѓу себството и другите, и оправдувањата на либералната демократија.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
(1) Најблиско до левичарските интелектуалци во богатите демократии кое денес има таква партија и програма е феминистичкото движење.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Понекогаш на овдешните собири се сретнувам со своите колеги, „источњаци“, EEW (East-Europian Writer), и гледам како се прилагодуваат кон однапред зададениот стереотип, како спремно дрдорат за censorship-от (иако самите не ја искусиле цензурата), како дрдорат за посткомунизмот, за секојдневието на својата тажна Источна Европа, како зборуваат за демократија и транзиција, како предлагаат мерки за излез од кризата (од национализам до агрикултура!), како спремно ги прифаќаат идентификациските етикети што ги носат како беџови, како се фаќаат едни за други - Русите за Унгарци, Унгарците за Чеси, Чесите за Полјаци, Полјаците за Романци, Романците за Бугари - како сите сложно да сакаат да ја откорнат таа голема и интересна посткомунистичка репка. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 159
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
На почетокот се бунев, објаснував, ја тргав железната завеса, ги набројував републиките, верите и јазиците, ги откривав адутите, убавините на Дубровник, ја истакнував разновидноста од култури и пејсажи во малата балканска земја, дрдорев за убавината на нашиот брег, чистотата на нашето море, за предноста на нашето самоуправување, нашата релативна демократија, нашиот пасош кој секаде го признаваат, нашата позиција помеѓу Запад и Исток, нашиот софт-комунизам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И ако литературата, според моето гледање, задржува за себе некоја повластеност, од една страна тоа е затоа што таа го тематизира настанот на пишувањето, а од друга, поради она што во текот на политичката историја ја врзува со начелната овластеност да „каже сѐ“, што пак на единствен начин ја приведува кон она што го нарекуваме вистина, фикција, привидност, наука, филозофија, закон, право, демократија. 4Кој беше влогот за тие описи?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Другата сериозна противречност што ја поставуваат тие две идеологии е следнава: и демократијата и пазарното стопанство се изградени врз едноставен принцип, а тоа е: кој вели Демократија, тој ја прифаќа и можноста да го промени мислењето, прифаќа менување на можностите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Останатите, кои ја претставуваа демократијата, сѐ уште не можеа да се најдат заедно, сѐ уште не можеа да ги здружат силите.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Меѓутоа, постои и номадството на сиромашните, и не можат да се пеат фалоспеви на демократијата и пазарот а едновремено да не им се допушта на луѓето да одат да живеат кадешто сакаат, без принудите што ги претставуваат границите.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
