деликатен (прид.)
- Маската падна, - рече татенцето со победоносен тон како да го чекал само овој миг, - маската падна, - повтори, камуфлажата не трае долго, како пудрата што кај нечесната жена се брише (уште спореди татенцето), - како пудрата што не може да го прикрие лицето на нечесната жена, додаде некако деликатно, искусно.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Случајот, како што се покажа потоа, бил навистина многу сложен, многу сериозен, дури тенок, деликатен.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Виното е деликатна работа... - рече отец Серафим, - племенит пијалок, ама најмачен за одгледување...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Токму затоа е копнежот кон истенченото, деликатно осознавање, со кое најскриени нагони.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Мојот пат е право пред мене преку сите оние деликатни кривини чие пронаоѓање е клучот за загатката.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кога падна горниот дел на твоето бикини, моите дланки, издлабени како да носат вода за испукани усни, ти ги прифатија градите запаметувајќи ја нивната деликатна тежина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Но, секој оној кој што воопшто некогаш се обидел да спроведе таква квантификација знае дека преведувањето на кое и да било набљудување во мерење претставува деликатен и суптилен проблем.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Така често пати можеме да ги изгубиме детерминирачките квалификативи на еден уметнички род и на извесни деликатни места во едно дело на еден уметнички род да препознаеме друг: постои интерференција меѓу литературата сликарството, музиката и поезијата, литературата и театарот итн.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Неговата желба за чиста мисла не се задржува на едноставна спротиставеност на деликатните деструктивни постапки на московскиот концептуализам, исто како што неговата желба не е само полемика со западниот тренд во која би настојувал да ги оправдува разликите.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Во такви услови, правењето на културно списание кое држи до некаква си компатибилност со светските културни случувања, и кое не е само одвратна локална збирштина на паланечки трубадури што така, будалесто безглаво, ќе заталкаат и во 21 век од своите деветнаесетовековни собички на еден елегичен националромантизам - е прилично деликатна работа која бара барем толку идеализам и романтизам колку што имало во вистинскиот 19 век, кога публиката (на Маларме, на пример) се броела на прстите од рацете. 4 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Е па, одредени јазли на тоа фино ткаење наречено „ментално здравје на народот“ (или полициски: „политичко- безбедносна ситуација“) испогореа во најновиве случувања и доколку брзо, паметно и мудро не пронајдеме „премостувања“, целата чипка (а факт е дека нашето општество и односите на сили во него е прилично пипаво, фино и деликатно) ни отиде по ѓаволите, ќе останеме со она фамозно романско знаме-дупка во рацете (интересен психоаналитичарски симбол за токму конституциски недостатоци), со крпи за бришење пот и превивање рани.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Адвокатот насети дека Хелвиг сака да каже нешто деликатно.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Ја оттурна својата порција настрана, го зеде парчето леб во едната деликатна рака, сирењето во другата и се наднесе над масата за да може да зборува без да вика.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Сега, ако случајно ве интересираат стари гравури...“ почна тој деликатно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Не е важно какви благородни мисли има во твојата глава, или во каква деликатна ситуација се наоѓаш, некои отрови треба да се исфрлаат од телото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Наместо тоа, гледаше некаде неодредено и зборуваше воопштено на толку деликатен начин, што оставаше впечаток како да е делумно невидлив.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
А кога помалата почна да се мочка в постела, а потоа и да прекинува во говорот, да тревлива, обвинувањето, на деликатен начин, го истури на мене.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Него никој не го знаел во Солун и затоа бил најпогодно лице за таа деликатна работа.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Кој не го знаеше тој завалија...“, рече Никола некако нервозно, чиниш лут самиот на себеси што го спомнал Брзакот, што исчекорил од својата прикаска впуштајќи се во деликатен дел кој би можел Сврделот да го прикаже поврзан со убиството на Граматниковски.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Веднаш знаев дека овој деликатен зафат беше дело на Даскалов; веројатно го беше сторил тоа додека ја полнев чашката.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
