двојно (прил.)
Во вашите тефтери сѐ излегува двојно и тројно.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
И листот на кој му недостасуваше твојата јунаштина Мртов им го враќаше на своите корени Гладна за едно колено Двојно што ќе те надвиши.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Усамено на ова распаќе растеше, за да дочека колено двојно што ќе го надвиши.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Се фатија некои и раце со раце да се борат; маваа со клоци, со глава по нос, касаа со заби, но напаѓачите беа двојно повеќе и сите вооружени, та никаков изглед за спасување немаше.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Во војната нивната цена двојно се зголеми.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Со качамакот што му остана, ја нагости Стрела, а Кротка, која од сета храна што ѝ ја нудеше, најмногу ги сакаше јаболката, доби двојно повеќе.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Беше недела која ја посетив црквата. Беше преполна со луѓе, кои дошле во црквата колку заради службата, двојно повеќе за да го чујат хорот а неговиот концерт претставува вистинско уживање, па и спектакл...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Зашто домаќините како да заборавиле дека лете им доаѓаат двојно повеќе гости отколку што има жители во населбите и така допуштиле гостите да губат нерви за работи што можат да се решат ефикасно.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓутоа, фрапира фактот што двојно повеќе се паркирани по истанбулските улици, а на некои места дури и на тротоарите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Почнувате по малку и да се занесувате, па малку и да не паметите, па за да ја задржите четворката или петката, треба двојно повеќе да седите над книгата.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ветуваа дека двојно ќе ги зголемат приносите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Тоа, задолжувањето на сојовите од страна на спахиите со поделени парцели земја и издвоени стада говеда и овци, беше првото корисно раздвижување што дојде во Потковицата со Дамческите и за тоа и едните и другите ги благословуваа - на тој начин навистина приносите двојно се зголемија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сеедно што, ако беше така, ако свети Јован Крстител го одвел Бошета, остана отворено прашање кое беше чупалето - Божја ќерка?! - кое беше лично како цариче и кон кое и сами Јанческите и сите другите се однесуваа како да е навистина цариче, (Јанчевци од залакот си делеа за да го облекуваат во коприна; дури и градски кревет му купија, го поставија во женската одаја, веднаш под пенџерињата што гледаа во дворот и на гумното и двојно ги зарешетчија), а тоа заедно со децата Јанчески и заедно со сите деца од Потковицата си играше и си растеше со ништо не разликувајќи се од нив, ниту во игрите ниту, пак, во говорот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
До нив, како да се веќе под иловица, достасува ехо, двојно, на два јазика, но со иста смисла, нешто како ако ти е жал за мене , земи копач откопај ме.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Китан кога ја виде сумата, како змија да го касна: изнесуваше двојно повеќе од вредноста на куќата.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
И додека се подготвуваше евакуацијата, стаса вест: Друштвото на народите откако добило мислење од Хашкиот суд дека спорното ”до” внесено во Протоколот за разграничување, може да се толкува двојно: и дека Манастирот влегува во состав на Албанија и дека не влегува - спорот повторно ѝ се вратил на Конференцијата на амбасадорите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Утредента по Благовец со секој булук овци бевме двојно овчари.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Храната што овој човек ја јаде има само еден недостаток за кој тој не е свесен: страшно многу одпад останува така што колку што ужива во јадењето двојно повеќе ужива во фрлањето на отпадоците што сепак заплашуваат да го задушат со сето свое смрдливо испаливо гниење.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
И би изнашол, би нашол! Макар само и таа, што животот би ти станал токму двојно поевтин.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Мојата ќеркичка донесе една дома пред некоја вечер - ја испроба на вратата од нашата дневна соба и утврди дека може да чуе двојно повеќе отколку со сопственото уво на клучалката.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
